Het vertrek van Agathe

Agathe betrapte zichzelf er op dat een giechel uit haar mond ontsnapte. Ze kon altijd maar slecht tegen kietelen. 'Zo interessant ben ik niet als ik slaap.' merkte ze op waarna ze mee overeind kwam. Voor ze zich klaar ging maken kuste ze hem nog. Daarna verdween ze achter het kamerscherm om zichzelf om te kleden. Gelukkig had ze een simpele jurk aangetrokken die ze zelf uit kon doen. Anders had ze haar dienstmeisjes er nog bij moeten roepen. Ze gleed in haar nachtjapon en kwam achter het scherm vandaan om achter de kaptafel te gaan zitten. Ze had een complete routine voor ze ging slapen. Agathe hield van regelmaat. Geduldig borstelde ze haar haar en keek ze naar Dorian via de spiegel.

'Hoe kan je dat nou weten?' riep hij lachend naar haar, terwijl ze achter het scherm stond, 'je ziet jezelf toch niet als je slaapt?' Toen zij zich om kleedde, trok hij zijn shirt uit en betrapte hij zichzelf erop dat hij steeds weer naar het scherm keek. Toen ze er van achter vandaan kwam, wendde hij met moeite zich ogen af en keek daarna via de spiegel naar haar. Ze was zo prachtig dat hij het soms niet eens kon bevatten, vooral dat zij hem nog steeds wilde. Hij kon nachten erover piekeren wat ze nou eigenlijk leuk aan hem vond. 'Je bent prachtig,' glimlachte hij en ging achter haar staan, om zacht met zijn handen langs haar hals te strelen.

'Omdat-' Agathe hield haar mond en keek met een lach naar Dorian. 'Sorry, je hebt gelijk.' Ze ging met de borstel door haar haar en legde deze weg toen ze klaar was. Uit een schaal met water haalde ze een vochtige doek waarmee ze haar gezicht afdepte. Toen ze haar juwelen uit haar oren haalde voelde ze Dorian's handen in haar nek. 'Jij ook, Dorian, je bent een geweldige man. Heef tiemand je dat wel eens verteld?' Ze stond op van de stoel en pakte zijn handen vast. 'Je bent dapper en moedig, je bent aardig en gepassioneerd. En grappig.' Agathe glimlachte en legde haar hand op zijn blote borst, daar waar zijn hart zat. 'Je hebt een goed hart, Dorian.'

Hij bracht haar handen naar zijn lippen en drukte er verscheidene kussen op. Daarna keek hij haar met grote ogen aan en overdacht haar woorden. 'Heb ik dat echt?' fronste hij en ging op bed zitten. 'Ik heb mensen gedood, Agathe. Maakt me dat dan nog steeds een goed mens?' Hij liet zichzelf achterover vallen en staarde naar het plafond. 'Ik heb in het leger gezeten en... Ik heb zoveel mensen zien doodgaan. Allemaal mannen die ik niet kon redden. Net zoals je vader, William heb ik ook niet kunnen redden.'

'Ja, echt. Ik heb gezien heo je met anderen omgaat; je geeft iedereen een kans. Je gaf míj een kans.' Op haar blote voeten volgde Agathe hem naar haar bed en ging naast Dorian zitten. Ze zocht zijn hand weer op en hield die stevig vast. 'Dorian, je bent geen slecht mens. Je doodt toch geen mensen met de verkeerde bedoelingen?' Ze slikte toen hij over haar vader begon. 'En soms valt iemand niet meer te redden, dat is niet jouw schuld. Je probeert het tenminste.' Agathe bestudeerde zijn gezicht terwijl ze sprak.

'Ik dood mensen omdat ik mijn volk wil beschermen. Ik dood mensen, omdat ik jou wil beschermen. Dat is... Dat is goed, toch?' Hij sloeg de dekens open en kroop eronder, om daarna Agathe lachend met hem mee te trekken. Eenmaal onder de dekens sloeg hij zijn armen om haar heen en drukte zijn lippen op de hare. 'Ik hou van je, Agathe,' fluisterde hij tegen haar lippen aan en keek haar met een ernstige blik aan.

Agathe knikte. Ze vond het moeilijk om te rechtvaardigen wat hij deed. Ze was er natuurlijk van overtuigd dat hij het goede deed, maar ze vond het moeilijk om onder woorden te brengen waaróm. Ze lachte met hem mee toen ze onder de dekens kropen. Ze vleide zich meteen tegen hem aan en vond al gauw een comfortabel plekje in zijn armen. Met grote ogen keek ze naar Dorian toen hij die vier woorden uitsprak. Ze kwam abrupt overeind en staarde hem aan. 'Meen je dat?' vroeg ze zacht.

'Ik meen elk van die vier woorden,' glimlachte hij en drukte zijn lippen tegen de hare in een verlangende kus. Zijn armen hield hij stevig en beschermend om haar heen, terwijl hij voelde hoe hij langzaamaan warmer werd door zijn huid tegen de hare. 'Ik hou zoveel van je, dat wil je niets eens weten,' grinnikte hij en legde zijn hand op haar wang, om een verdwaalde pluk achter haar oor te stoppen.

Agathe's verbaasde uitdrukking veranderde langzaam in een zachte gloed. Ze voelde zijn lippen, zijn lichaam en Agathe kon niet anders dan zich oprecht gelukkig voelen. 'Dorian, ik houd ook van jou. Ik had ooit gedacht dat dat mij zou overkomen, maar ik ben werkelijk verliefd op je.' Ze glimlachte en was zich toen plots weer bewust van hun situatie. Somber trok ze aan een draadje van haar nachtjapon.

Hij streelde zacht haar wang, toen hij haar glimlach naar een sombere blik zag gaan, en drukte een kus op haar voorhoofd. 'Soms vergeet ik ook weleens alles om me heen als ik samen met jou ben,' fluisterde hij geruststellend en zuchtte toen. 'Ik wou dat het allemaal makkelijker was.' Zijn blik werd gelukzalig bij haar woorden. Ze hield werkelijk van hem! 'Konden we maar gewoon alles en iedereen ontvluchten en altijd samen zijn.'

'Misschien kunnen we moeder om toestemming vragen. Zij was ook niet van adel en ze trouwde met mijn vader.' Agathe wist dat het geen goed idee was. Ze kon haar moeder nu niet lastig vallen met háár problemen. En als ze het David moesten vragen, dan wist ze werkelijk niet wat de uitkomst zou zijn. Dan was wellicht het beste idee nog wel om het conflict uit de weg te gaan en te vertrekken van Evenfall. Toch was dat ook niet alles. 'We zouden altijd gezocht worden. En ze zouden jou de schuld geven als ze ons vonden.'

'Agathe, wat we ook doen, ik zal altijd de schuld krijgen. Dat weet ik en dat vind ik niet erg. We proberen het gewoon zo nog een tijdje en dan vragen we het op den duur wel een keer aan je moeder. Desnoods vraag ik om je hand bij David en dan moeten we het beste hopen.' Ondanks dat hij er onverschillig over deed, hadden deze gedachten hem al vaak wakker gehouden. Het was strafbaar wat ze deden, maar hij wilde het maar niet inzien.

'Dat is niet eerlijk. Ik doe dit echt niet tegen mijn zin in.' verzuchtte Agathe. Ze wist wel beter dan tegen de regels in te gaan, ook al leken ze nog zo nutteloos, maar nu kon ze er niet omheen. Dat Dorian bereid was om David om toestemming te vragen stelde haar enigszins gerust. Ze konden altijd blijven hopen. Agathe ging terug in de kussens liggen en vond haar plaats aan zijn zijde terug.

'Ik weet het,' fluisterde hij tegen haar lippen aan en keek recht in haar ogen. Voorzichtig trok hij haar weer onder de dekens en sloeg zijn armen om haar heen, om met zijn hoofd tegen haar hals te leunen. Zacht drukte hij een kus op haar sleutelbeen en sloot toen zijn ogen. 'Ga nou maar slapen,' grinnikte hij en verstrengelde zijn benen met de hare. 'Dan zal morgen een stuk mooier worden.'

Agathe glimlachte en knikte. 'Morgen, met jou naast me.' Ze kroop nog dichter tegen Dorian aan als dat nog mogelijk was en kuste hem zacht voor ze haar ogen sloot. Ze was niet erg moe geweest, maar in bed vatte de slaap haar al gauw. Agathe was een onrustige slaper. Ze droomde veel en hevig en had het zelf nooit door, maar vannacht had ze daar helemaal geen last van.

Dorian voelde dat hij wakker was geworden en opende langzaam zijn ogen. Toen hij een hele andere omgeving zag dan dat hij gewend was, fronste hij even verward, maar toen hij Agathe zag, viel alles op zijn plaats. Hij fatsoeneerde haar nachtjapon voorzichtig, die hij waarschijnlijk in zijn slaap mee had getrokken, en drukte toen een zachte kus op haar wang. Daarna ging hij weer liggen en bekeek Agathe terwijl ze nog verder sliep. Het was al ochtend, gezien het licht dat door het raam kwam.

Agathe had zeer diep geslapen en het koste haar tijd om daar weer uit te ontwaken. Toen ze echter Dorian naast haar voelde, had ze zo haar ogen opgesperd. 'Dorian.' Ze glimlachte meteen en raakte voorzichtig zijn gezicht aan alsof ze zichzelf ervan wilde verzekeren dat hij geen droom was. 'Ben je al lang wakker?' vroeg ze hem nadat ze haar hand weer terug trok en haar warrige haar uit haar gezicht streek.

Hij glimlachte toen ze niet zo lang daarna wakker werd en legde zijn eigen hand op de hare die op zijn wang lag. 'Goedemorgen,' fluisterde hij en schudde toen zijn hoofd met een plagerige glimlach. 'Niet zo lang. Wel lang genoeg om te zien dat je nog steeds prachtig bent als je slaapt.' Hij gleed met zijn hand langs haar middel en drukte een kus op haar wang. 'Hoe heb je geslapen?'

Agathe verstopte haar gezicht in de kussens en maakte een afkeurend geluid. 'Dorian!' zei ze verwijtend. Hij kon haar nog zo vaak vertellen dat ze prachtig was, ze geloofde het niet en zeker niet 's ochtend vroeg. 'Heerlijk. En jij? In zo'n vreemd bed.' Ze richtte haar ogen op die van hem en kuste hem zacht op zijn kin en vervolgens op zijn lippen.

'Ik kan niets anders dan heerlijk slapen met jou in mijn armen,' glimlachte hij en rekte zichzelf uit. 'In tijden heb ik niet meer zo lekker geslapen. Geen zorgen, geen stress.' Hij lachte toen ze zichzelf verstopte en liefdevol drukte hij zijn lippen op haar schouderblad, nadat hij haar nachtjapon een stukje omlaag had getrokken. Daarna keek hij haar weer aan en drukte zijn lippen op de hare. 'Wanneer komen je dienstmeisjes?'

Agathe legde haar handen tegen zijn ontblote borst en proefde van zijn zachte lippen. Ze keek naar het raam en bestudeerde de schaduwen die door de zon geproduceerd werden. 'Zo. Meestal komen ze me wekken rond deze tijd.' Teleurgesteld keek ze Dorian aan. Ze had graag een langere ochtend met hem samen gehad. 'Maar ik kan ze weg sturen en hen vertellen dat ik me niet zo lekker voel?' Ze bleef zich aan hem vasthouden. Het laatste wat ze wilde was dat hij nu meteen weg moest.

Hij zuchtte teleurgesteld en legde zijn hoofd weer neer in de kussens. Bedachtzaam keek hij naar het plafond en daarna naar Agathe. 'We kunnen het risico niet nemen,' fluisterde hij en stond op van bed, om zijn shirt te pakken en deze snel aan te doen. Daarna ook zijn schoenen en in de spiegel fatsoeneerde hij zijn haar een beetje. Via de spiegel zag hij Agathe in bed liggen en al snel begon hij te twijfelen. 'Denk je dat ze niet door zullen vragen?'

Agathe keek toe hoe Dorian het bed uitging en zich terug aankleedde. Met een zucht haalde ze haar schouders op. 'Ik weet het niet.' Ze kwam zelf ook uit bed en liep naar de spiegel waar Dorian voor stond. Ze legde haar armen rond zijn nek en gaf hem een kus op zijn neus. 'Wanneer zie ik je weer?' vroeg ze hem zachtjes terwijl ze haar afzakkend nachtjapon omhoog hield.

Dorian probeerde haar lichaam die steeds wat meer zichtbaar werd door haar nachtjapon te negeren en bleef in haar ogen staren. Hij glimlachte bij de kus en dacht even na. 'Snel. Zal ik vanavond weer langs komen?' Hij sloeg zijn armen om haar middel heen en drukte verlangend en liefdevol zijn lippen op de hare. Hij wou echt nog niet weg. 'Ik hou van je, prinses,' fluisterde hij met pret oogjes.

Agathe streek zijn haar glad en trok zijn kraag recht. Daarna bekeek ze hem goedkeurend en werd in zijn armen genomen. 'Heel graag. Ik geloof niet dat ik nu nog zonder een Dorian in mijn bed kan slapen.' lachte ze ademloos. 'En ik houd van u, mijn heer.' zei Agathe formeel waarna ze opschrok toen ze iets of iemand bij de deur hoorde. Agathe maakte zichzelf van hem los en bedacht een andere uitweg.