Het vertrek van Agathe

Een klein en simpel vertrek, maar met een prachtig uitzicht op de tuinen.

Agathe stond voor het grote venster dat uitkeek over de tuinen. Er was nog maar weinig te zien. De zon was al gezakt en er was een bescheiden stuk maan te zien dat nu eens achter de wolken verdween, dan weer tevoorschijn kwam om te stralen. Agathe staarde in het duister en dacht na over de afgelopen weken. Ze waren één grote chaos geweest. Er waren maar weinig momenten van rust geweest. Vooral voor de begrafenis moest er zoveel geregeld worden. Dat was nu allemaal voorbij, gelukkig. Ze zou het echter niet vergeten.

Dorian keek nauwlettend door de gang of hij iemand zag. Op dit moment van de dag liep er niemand meer in dit deel van het paleis rond, maar je wist het maar nooit. Toen hij er zeker van was dat niemand hem zag, opende hij de deur van Agathe's vertrek en stapte naar binnen. Meteen glimlachte hij gelukzalig en liefdevol naar de prinses en liep naar haar toe, om zijn armen om haar heen te slaan. 'Hé lieverd,' fluisterde hij in haar oor en bekeek haar aandachtig. 'Diep in gedachte?'

Agathe was zo verzonken in haar gedachten dat ze Dorian niet gehoord had. Met een verraste glimlach draaide ze naar hem om en leunde ze tegen zijn lichaam. 'Dorian.' zei ze zacht en vreugdevol. Dat was tenminste één lichtpuntje geweest in al die lange dagen. Ze kon nog niet geloven dat ze het al die tijd vol hadden kunnen houden zonder betrapt te worden. Noch kon ze geloven dat Dorian werkelijk met haar wilde zijn. Ze legde haar hand op zijn wang en glimlachte. 'Je ziet er moe uit.' oordeelde ze toen ze zijn gezicht bekeek.

Hij glimlachte vermoeid en legde zijn voorhoofd tegen de hare aan. 'Die nieuw wachters maken er soms echt een potje van, plus dat ik ze elke dag urenlang moet trainen. Het is nogal vermoeiend.' Met zijn hand streelde hij door haar haren en drukte een zachte kus op haar lippen. 'En hoe gaat het met jou? Heb je vandaag nog wat leuke dingen gedaan?' Hij nam haar mee naar de bank en plaatste haar op zijn schoot.

Agathe glimlachte terug en gleed met haar hand geruststellend over zijn schouder. 'Ze hebben in ieder geval een goed voorbeeld.' Haar lichaam tintelde toen hij haar kuste. Ze was er nog steeds neit gewend aan en eerlijk gezegd wilde ze er ook nooit gewend aan raken. Het voelde zo speciaal. Ze liep met Dorian mee en legde haar hoofd tegen zijn schouder toen ze zaten. 'Het gaat prima. Vandaag was er niet veel bijzonders. Ik heb bij moeder gezeten en me bezig gehouden met de kleintjes. Ze zijn nog steeds wat ontregeld.'

'Hoe gaat het trouwens nu met je moeder? En je broers en zusters?' Als wachter had Dorian natuurlijk veel te maken met de familie, maar het speciale contact dat hij met Agathe had, gold uiteraard niet voor de andere leden. Hij sloeg stevig zijn armen om haar heen en legde zijn kin op haar hoofd. Bedachtzaam drukte hij een kus op haar haren en staarde uit het raam, waar hij enkel de donkere hemel zag.

Agathe zuchtte en streek met haar hand over zijn kaaklijn. 'Moeder heeft het zwaar. Ze lijkt niet te verbeteren. Ze probeert zich goed te houden voor de jongsten, maar dat is het. En de rest, ik geloof dat het prima met ze gaat.' De dood van hun vader had Agathe niet veel dichter gebracht bij haar oudere broer en zus. Alleen Gregoire sprak ze met regelmaat. Maar de jongsten verzorgde ze nu, omdat haar moeder er niet altijd tot in staat was.

'Ze komt nauwelijks uit haar kamer, praat niet, eet weinig. Ik maak me zorgen om haar, Agathe.' Dorian had de koningin altijd een enorm aardige vrouw gevonden en het was dan ook vreselijk om haar zo verdrietig te zien. Zacht drukte hij zijn lippen op de zijkant van Agathe's gezicht en zocht met zijn hand de hare op. 'Het is het belangrijkst dat het het beste gaat met David. Hij wordt denk ik nu klaar gestoomd voor het koningschap?'

Agathe wreef over haar slaap en knikte. 'Ik ook. Ik weet niet meer wat ik kan doen om haar te helpen. Ik heb alles geprobeerd.' Ze keek naar hun vervlochten vingers en glimlachte zwakjes. 'Hij schijnt het goed te doen. Dat moet ook wel, want de kroning zit er aan te komen.' Agathe had David bijna niet gezien, hij was altijd druk bezig, net zoals Iwone trouwens. Ze moest haar nog maar eens opzoeken. 'Heb je nog iets van jouw familie gehoord, Dorian?' Er werd al te veel gesproken over haar eigen familie.

'Misschien zal het tijd kosten, Agathe. Als jij zou sterven...' Hij slikte moeizaam en ging dus maar snel over op een ander onderwerp. 'Dat heb ik inderdaad ook gehoord. Ze hebben het erover dat hij aan natuurtalent is en ook nog eens net zijn vader is. Dat is goed om te horen. Ik ben zelf ook druk bezig met de kroning. We zetten een dubbele bewaking in.' Verbaasd keek hij haar aan en glimlachte toen. 'Ja, één van de nieuwe wachters kent mijn familie. Hij zei dat het goed met hen ging.'

Agathe probeerde die woorden te vergeten. Ze snapte heel goed wat hij bedoelde. Als ze Dorian niet zou verliezen- Dat kon ze zich niet eens voorstellen. 'Ik krijg meer vertrouwen in hem nu ik zijn werk zie.' gaf ze toe. David leek werkelijk al zijn energie in de voorbereidingen te stoppen en dat stelde haar zeer gerust. 'Ik wou dat ik ze kon ontmoeten. Ze lijken me erg aardige mensen.' Agathe glimlachte en gaf Dorian een kus op zijn wang.

'Ik ga hem morgen spreken, dus ik ben ook benieuwd. Het doet me een deugd om hem aan het werk te zien met zoveel zelfvertrouwen.' Liefdevol legde hij zijn hand op haar wang en streelde haar huid zacht met zijn duim. Het was geweldig om te zien dat het goed met Agathe ging. 'Ze zijn echt enorm aardig. Ik wou dat ze jou konden ontmoeten. Misschien komt die dag ooit wel eens.' Bedachtzaam keek hij weer naar de donkere avond en daarna naar het bed. 'Mag ik vanavond hier blijven?'

Agathe glimlachte hoopvol. 'Dat zou ik onzettend leuk vinden.' Al was het maar om zijn familie te bedanken voor deze geweldige man, dat was voor Agathe al genoeg. Verrast keek ze naar Dorian bij zijn vraag. 'Ja- Ja, heel graag, als je wilt?' Met een lach gaf hij een kneepje in zijn hand. Ze had het hem al eerder willen vragen, maar durfde het nooit, omdat ze bang was dat hij het een onverstandig idee vond. Want wat als ze betrapt werden?

Hij gaf een kneepje terug en glimlachte gelukzalig naar haar. Ook hij had het nooit eerder durven vragen, vrezend dat ze het niet wou. Meestal zat hij dan dus de hele nacht voor haar deur te waken. 'Ik wil heel graag blijven, Agathe,' zei hij oprecht en kuste haar zacht. Zijn hand gleed door haar haren en zo trok hij haar weer tegen hem aan. 'Ik barricadeer de deur wel,' grapte hij.

Agathe keek blij naar Dorian en kuste hem liefdevol terug. Ze voelde zijn lichaam tegen dat van haar en met een lach prikte ze in zijn zij. 'Dat hoeft niet, de dienstmeisje weten dat ik erg gesteld ben op mijn privacy. Ze zullen nooit zomaar binnenkomen en ons vinden. In bed.' Met pretoogjes beet ze op haar lip en richtte ze verlegen haar ogen op de grond. Dat Dorian bij haar zou blijven was iets dat ze al wekenlang verlangde, want steeds als hij er was, wist ze dat hij weer weg zou moeten gaan.

Met een brede glimlach drukte hij zijn voorhoofd tegen de hare en drukte een kus op haar neus. 'Maar je broer Gregoire dan? Of je andere broers of zussen? Je moeder? Oh Agathe, je wil niet weten wat een risico we eigenlijk nemen.' Bedachtzaam beet hij op zijn lip en keek haar aan. Meer en meer begon hij te denken dat dit een slecht plan was. Toch overwon zijn verlangen het en kuste hij haar weer zachtjes. 'Bereid om het risico te nemen?' fluisterde hij.

Agathe staarde in zijn donkere ogen en hield zijn gezicht tussen haar handen. 'Ze komen me niet opzoeken. En anders zouden ze nog niet zomaar binnenkomen. Dat beloof ik.' Ze glimlachte geruststellend naar Dorian en kuste hem terug. 'Ja, met jou durf ik ieder risico te ondernemen.' Verlangend drukte ze haar lippen op de zijne en sloeg ze haar armen om zijn nek heen. Hopelijk kon ze hem zo overtuigen. Ze wilde niet dat hij zich steeds zorgen zou maken of iemand hen zou kunnen betrappen. Agathe zou zich automatisch ook druk gaan maken om die mogelijkheid.

Hij legde zijn handen op haar heupen en kuste haar verlangend terug. Ze hoefde het hem enkel te vragen en hij zal al bij haar blijven. Hij deed alles voor Agathe. Met een teder gebaar trok hij de clip weer uit haar haren en streek voorzichtig met zijn hand er doorheen. Hij was altijd bang dat hij te ruw met haar zou zijn. 'Beloven? Oh, Agathe, je moet mensen nooit dingen beloven,' fluisterde hij met een glimlach en gleed met zijn vingers langs haar middel. 'Heb je trouwens de laatste tijd nog aanvallen gehad? Dat je het benauwd kreeg of flauw viel?'

Agathe genoot van zijn handelinge en zijn handen op haar lichaam. 'Zelfs jou niet?' vroeg ze hem terwijl ze de haarklem van hem overpakte en hem aan de kant legde. Ze nestelde zich terug tegen zijn lichaam aan toen hij over de aanvallen begon. 'Eergisteren. Ik had Denna vast en-' Agathe fronste en keek op naar Dorian. 'Ik kon haar nog net weg zetten toen ik dat gevoel weer kreeg, maar ik verloor mijn bewustzijn maar korte tijd en ik was al gaan zitten.'

Bezorgd, maar ook aandachtig keek hij haar aan. 'Eigenlijk zouden we samen eens moeten redeneren of die aanvallen op de een of andere manier door iets worden opgewekt. En of we er misschien iets tegen kunnen doen. Zou je dat fijn vinden?' Hij legde zijn armen weer om haar heen en concentreerde zich op zijn hartslag, die voor zijn doen veel te hoog was. 'Zelfs aan mij niet, nee,' glimlachte hij.

Agathe wuifde zijn bezorgdheid weg. 'Het is niets, Dorian, ik ehb het al zo lang en geen geneesheer weet er raad mee. Ik denk dat ik er maar mee moet leven. En er zijn tijden dat het minder is, als het niet zo chaotisch en onrustig is.' Ze glimlachte nogmaals en streek met haar duim over zijn baardje. Normaal vond ze dat zoiets een man een streng uiterlijk gaf, maar Dorian droeg het goed. 'Waarom niet?' vroeg ze koppig toen ze zijn antwoord hoorde.

Hij fronste lichtelijk en keek haar aan. 'Maar we kunnen het er samen toch wel eens over hebben? Wie weet waar we dan allemaal achter komen, Agathe!' Koppig hield hij vol en glimlachte bij haar streling. Toch werd zijn gezicht weer ernstig bij haar laatste vraag. 'Gewoon, je moet het niet doen, oké?' Zacht en kort drukte hij een kus op haar lippen en legde zijn hand op haar wang. 'Ik wil wel dat je vanavond goed slaapt,' fluisterde hij.

Agathe rolde met haar ogen en zuchtte, maar glimlachte daarna naar Dorian. 'Prima, maar niet nu. Een andere keer.' Ze vond het vreselijk als het allemaal om haar ging. 'Ik kan me niet voorstellen dat ik naast jou wakker zal liggen.' Ze streek met haar lippen langs die van hem en raakte zijn neus zacht aan. Het zat haar dwars dat hij dat gezegd had, dat ze hem niets moest beloven. Dat was juist wat ze wilde. Ze wilde hem beloven dat ze er alles aan zou doen om bij hem te blijven om van hem te kunnen houden. Agathe keek in Dorian's ogen en glimlachte.

'Een andere keer is goed,' glimlachte hij en kietelde zacht in haar zij, om daarna haar lippen weer liefdevol te kussen. Zijn blik schoot even naar het bed en kort moest hij lachen. 'Ik kan me niet eens voorstellen dat ik samen met je in slaap val. Het liefst zou ik de hele nacht naar je willen kijken.' Hij stond samen met haar op en streek liefdevol langs haar wang. 'Ga je maar klaar maken om te slapen. Ik zou niet willen dat ik je slaapritme verstoor.'