De vertrekken van David

'Dat weet ik,' fluisterde ze liefdevol tegen zijn lippen. Haar mond opende lichtelijk bij zijn handelingen en zacht kwamen er geluidjes van genot uit. Ze sloot haar ogen en ging mee in de opwinding en sensatie van het moment. Haar ene hand gleed over zijn rug en haar andere legde ze op zijn wang, zodat ze hem weer naar haar lippen kon trekken voor een verlangende kus.

David trok haar dichter naar zich toe en duwde zich zachtjes in haar. Ze leek zo broos dat hij uiterst voorzichtig met haar wilde doen. Zijn ademhaling versnelde en ondertussen kuste hij haar zachtjes. Zijn handen gleden nog steeds over haar tengere lichaam heen, maar hij kon niet anders toegeven dan dat hij genoot.

Het deed, zoals Iwone al had verwacht en had gehoord van andere vrouwen, pijn, maar koppig verbeet ze de pijn en dwong haar zelf te genieten van het moment. En dat lukte ook, terwijl ze naar David keek en hem kuste. Want er was toch niets mooiers dan de liefde bedrijven met je eigen man? Ze sloeg haar arm om Davids nek heen en gleed met de ander door zijn haren, terwijl ze haar ademhaling onder controle probeerde te houden.

Toen het hoogtepunt achter de rug was, rolde hij van haar af en ademde zwaar. Hij verborg zijn gezicht tegen haar schouder en kuste deze zachtjes. 'Dat was...' Hij zocht er het goede woord voor, maar hij had geen idee hoe hij het goed kon omschrijven. 'Geweldig, fantastisch...' lachte hij en keek haar even aan. 'Ik heb je geen pijn gedaan toch?'

Iwone had even een tijdje nodig om op adem te komen. Ze glimlachte als een gek van blijdschap en geluk. Toen hij haar kuste, draaide ze naar hem toe en keek hem grijnzend aan. 'Adembenemend, dat is ook mooie,' giechelde ze en drukte een kus op zijn lippen, terwijl ze haar hoofd schudde. 'Je hebt me geen pijn gedaan,' loog ze en legde haar hand op zijn wang. 'Het was geweldig.'

NEW

Pas toen Anna op de gang stond, had ze door wat ze had aangericht. Ze had niets meer en ze wist ook niet waar ze naartoe zou moeten. De enige die ze kon bedenken was Devon, maar aangezien hij niet in zijn vertrekken was, stond ze met haar handen in het haar. Ze bracht zichzelf tot kalmte door een paar keer diep in en uit te ademen en toen kwam ze op een idee. Prinses Iwone zou haar vast en zeker innemen, daar twijfelde ze niet over. Echter toen ze eenmaal voor de vertrekken stond, werd ze zenuwachtig. Wat nou als ze nee zei... Met trillende handen klopte ze op de deur en wachtte tot er open gedaan werd.

Iwone lag op bed een boek te lezen. Het was voor haar een lange dag geweest. Ze was lang bij haar vader geweest, had koning William nog even opgezocht en moest de verdere tijd op de kleine kinderen passen om Agathe af te lossen. Verbaasd keek ze op toen er op haar deur geklopt werd. De enige die hier echt kwamen, waren David en hun families, en zij deden eigenlijk niet aan kloppen. Benieuwd stond ze dan op en opende de deur. 'Anna!' zei ze verrast.

Anna keek tegen het opgewekte gezicht van prinses Iwone aan en moest zichzelf dwingen om niet te gaan huilen. Ze was blij dat ze weg was bij Constance, maar ze had geen idee wat ze nu moest doen. 'Zou ik... zou ik misschien heel even binnen mogen komen?' vroeg ze zachtjes en keek haar haast smekend aan. Ze had geen idee of Iwone ook maar iets afwist van haar en Devon, maar stiekem hoopte ze van wel, zodat ze het zelf niet meer uit hoefde te leggen.

Iwone keek haar bezorgd aan en legde een hand op haar wang. 'Natuurlijk Anna, je bent altijd welkom.' Ze trok haar zacht naar binnen en sloot de deur achter haar dicht. 'Neem plaats, dan schenk ik wat drinken in.' Terwijl ze zo bezig was, bekeek ze Anna eens goed. Ze zag er uit alsof ze elk moment kon gaan huilen. 'Anna... Gaat het wel met je?' Met twee mokken wijn liep ze terug en gaf er eentje aan het meisje.

Anna knikte. 'Ja, ja het gaat wel.' mompelde ze zachtjes en keek naar Iwone. 'Ik ben weggelopen bij Constance.' zei ze resoluut en keek haar aan. 'Ik heb gezegd dat ik het zat was hoe ze me behandelde en ik ben weggegaan en nu... nu heb ik niets meer.' De laatste woorden kwamen er veel zachter uit dan de rest, omdat het nu pas tot haar doordrong dat ze echt niets meer had.

Nadat Anna gesproken had, ging Iwone langzaam op de stoel zitten en dacht na over haar woorden. 'Dat is een grote stap,' zei ze verbijsterd en glimlachte toen hartelijk naar het meisje. 'Maar het is ook een goede keuze. Lieve Anna, je weet dat ik je met alle liefde aan neem om dienst meisje van mij te worden. Desnoods wil je dat misschien niet en wil je terug naar je ouders toe. Ik wil met alle liefde dat geld voor je betalen.'

Anna glimlachte naar haar en nam een slokje van de wijn. 'Ik kom er niet meer tegen hoe ze me behandelde... Alsof ik niet eens een persoon was.' Soms had Constance haar aardige buien, maar dat gebeurde niet erg vaak. 'Bedankt prinses Iwone, ik... ik zal u mijn hele leven van dienst zijn als dat is wat ik van u vraag en ik zal het met de grootste liefde in mijn hart doen. Echt.'

Iwone zuchtte en keek Anna serieus aan. 'Anna, ik meen het, je hoeft je niet verplicht te voelen om bij mij in dienst te komen. Ik zou het hartstikke leuk vinden, maar met alle liefde mag je ook iets anders kiezen.' Ze glimlachte hartelijk naar het meisje. Ze was erg op haar gesteld geraakt. 'Hoe reageerde Constance er trouwens op? Is ze erg boos?' Ze moest er niet aan denken, een woedende Constance.

Voor een enkele seconde dacht Anna aan Devon. Ze zou natuurlijk met hem meekunnen, naar het Noorden. Hij had tenslotte gezegd dat hij haar zou huwen als hij daar de kans voor zou krijgen, maar ze durfde het niet tegen Iwone te zeggen. 'Ze liet me gaan... ze liet me weglopen en ze werd niet eens boos..' zei ze, waarna ze een slok van de wijn nam.

'Ze werd niet boos?' zei Iwone verrast. Er begon een onderbuikgevoel bij haar te ontstaan... Constance die zomaar haar dienstmeisje weg zou laten gaan? Zo zat de vrouw niet in elkaar. Zuchtend dronk ze langzaam van haar wijn en keek Anna aan. 'Anna... Ik vrees dat Constance het hier niet bij zal laten. Anders dan houd ik je in dienst, dus onder mijn bescherming, tot dat de Barrions weer weg gaan. Dan mag je zelf kiezen wat je gaat doen.'

Anna glimlachte even kort. 'Constance is niet altijd even harteloos als ze lijkt,' Ze wilde haar niet verdedigen, dat zeker niet, maar er zat wel iets goeds in haar. 'Ik weet zeker dat het geen probleem zal worden, prinses Iwone.' Ze had tenslotte altijd haar eigen verdediging nog: Constance' geheim. 'Ik ben met heel mijn hart al dankbaar dat u me het genoegen geeft om u te dienen, meer dan dat kan ik niet van u vragen.'

'Nee, ik heb ook een erg leuk gesprek met haar gehad, maar Constance is niet zoals ik ben of zoals jij bent. Maar het is goed om te horen dat ze waarschijnlijk niet boos zal worden.' Iwone betwijfelde het. Eigenlijk verwachtte ze Constance al snel aan haar deur, woedend op Iwone. Maar ze vond het vervelend om te zeggen, maar doordat ze nu met David getrouwd was, kon eigenlijk niemand haar meer iets aan doen. Ze zou koningin worden, hoe raar het ook klonk. 'Natuurlijk kan je meer dan dat vragen. Ik zie je graag gelukkig, Anna.'

Anna schudde haar hoofd. 'U bent veel te goed,' zei ze met een kleine glimlach en richtte haar blik op haar kop wijn. 'Ik weet zeker dat ik hier veel gelukkiger zal zijn, in uw bijzijn.' Iwone was een levendig meisje, vriendelijk tegen iedereen. Ze behandelde Anna als ieder ander, alsof ze echt iemand was en dat deed haar goed. Dat liet zien wat voor mens Iwone was.

Ze schudde haar hoofd en glimlachte. 'Elk goed mens zou je geholpen hebben, Anna. En dat hoop ik, Anna, dat ik ervoor kan zorgen dat je je werk met plezier doet en dat je je gelukkig voelt. Je zult het vast ook goed met Helen kunnen vinden, mijn andere dienstmeisje. Dat is ook een schat van een meid. Oh en je zult David vast ook heel aardig vinden! Misschien tref je hem wel een keer met weinig kleding aan,' giechelde ze.

Anna glimlachte kort naar Iwone. Ze was helemaal niet geïnteresseerd in David en zijn lichaam, maar dat wist Iwone vast niet. 'Zou... zou ik u misschien iets mogen vertellen? Echter moet u wel beloven dat u het aan niemand doorverteld.' Ze wilde niet dat het naar buiten kwam voordat Devon ervan wist, maar het minste wat ze kon doen was de situatie aan Iwone uitleggen.

'Je mag mij alles vertellen, Anna. Ik zal tegen iedereen mijn mond houden.' Ze pakte de twee glazen weer op en vulde deze opnieuw met wijn. Daarna ging ze weer naast het meisje zitten. Eigenlijk was ze heel erg benieuwd naar wat Anna zou gaan zeggen. Misschien iets over Constance? Of over haar haar zelf, misschien had ze thuis wel een vriend of man zitten!

Bij alle Goden, waarom wilde ze dit ook alweer aan haar vertellen? Anna nam een diepe zucht en keek nar de grond. 'Uw broer, Devon en ik... we zijn - nou ja het is ingewikkeld maar.. Hij heeft, en ik.' Ze had geen idee hoe ze het moest verwoorden en het enige wat ze dan ook deed was stotteren. Als ze aan een zin begon wist ze niet hoe ze hem moest afmaken, dus begon ze maar aan een nieuwe zin, die ook weer halverwege ten einde liep.

Iwone keek haar verward aan en probeerde een verhaal in haar woorden te herkennen. Maar alles was zo onsamenhangend en ze verstond er dus niets van. Snel pakte ze Anna's handen vast en kneep er zacht in. 'Anna, ik versta je niet als je zo onduidelijk praat. Lieverd, ik ga echt niet boos worden, wat je ook zegt. Dus haal diep adem en vertel het me dan rustig. Hoorde ik nou mijn broers naam trouwens?'

Anna keek haar aan. 'Ik denk...' Ze haalde nogmaals diep adem. 'Ik denk dat er iets is tussen mij en Devon. Ik weet niet wat, maar... Hij was zo lief en hij behandelde me als een vrouw, en hij zei dat ie van me hield en...' Ze keek Iwone aan. 'Hij is echt heel erg lief.' zei ze zachtjes. Ze had geen idee waarom ze het vertelde, maar het moest eruit.

Iwone's glimlach werd groter en groter bij elk woord dat ze zei. 'Ik zei toch dat je hem aardig zou vinden!' giechelde ze en sloeg daarna haar armen om Anna heen. Ze had medelijden met haar: het was een liefde die bijna onmogelijk was. Daarna keek ze haar serieus aan. 'Als je met Devon mee wil naar het Noorden, dan mag het. Dan meen ik, Anna, je bent vrij om met Devon mee te gaan.'