De vertrekken van David

Gwen voelde zijn ademhaling in haar klamme nek en sloot haar ogen kort. Nu hij haar gezicht niet kon zien, hoefde ze een moment niet haar masker op te houden en met veel opluchting liet ze het vallen. Ze gehoorzaamde hem gewillig. Het ging over een oude man die niet kon lopen noch staan en het ging over geld. Ze wist het hele verhaal te vertellen, behalve het einde, dus verzon ze er een. Dit werd haar in de keukens ook altijd gevraagd. Ze vond het heerlijk als mensen naar haar luisterden.

David's ademhaling kalmeerde door haar stem. Het interesseerde hem eigenlijk vrij weinig wat ze vertelde, maar hij vond het heerlijk om ernaar te luisteren en zijn gedachten compleet te laten afdwalen. Toen ze stopte met praten draaide hij haar om zodat ze hem aankeek en kuste haar. Het was niet dwingend, gewoon een rustige, liefkozende kus.

Gwen werd naar hem omgedraaid toen haar verhaal ten einde was gekomen. Ze voelde zijn lippen en kuste hem even zacht terug. Ze hoopte dat er ooit een moment kwam dat ze dit kon doen met iemand van wie ze hield. Niet met iemand die ze simpelweg voorloog. 'Bent u niet moe, mijn heer? Na zo'n lange dag? U wilt vast slapen, ik houd u niet tegen, ik beloof hier te blijven.'

David wilde tegen haar ingaan, maar ze had gelijk. Hij was doodmoe en hij wilde niets liever dan gewoon slapen op dit moment. Hij kuste haar nog eenmaal en streek wat haren uit haar gezicht. 'Bedankt,' Hij vond het fijn dat er iemand naast hem lag en het maakte hem niet uit wie het op dit moment was. Met haar heerlijke lichaam tegen hem aan, viel hij in slaap.

Hoewel de toekomstige koning zo vertrokken was met zijn armen om haar lichaam heen, duurde het voor Gwen tijden voor de slaap haar eindelijk vatte. Bovendien sliep ze erg onrustig en droomde ze hevig. Het was voor haar een zware nacht terwijl ze die van David juist leek te verzachten. Pas tegen de ochtend viel ze werkelijk in een droomloze slaap.

Toen David wakker werd, was het ochtend. Een koel briesje waaide door de kamer heen en Gwen lag nog steeds naast hem te slapen. Hij glimlachte naar haar en drukte zijn lippen zachtjes op haar schouderblad, voordat hij opstond en wat fatsoenlijke kleding aantrok. Het was te riskant om eten te laten komen voor twee personen, dus zei hij dat hij hetzelfde wilde als anders, dat was ook genoeg om te delen.

Gwen werd wakker toen ze eten rook. Waarschijnlijk kwam het omdat het zo'n vertrouwde geur was geworden. Ze spendeerde lange uren in de keukens en het deed haar goed daar te zijn. Ze was wat gedesoriënteerd toen ze wakker werd maar begreep al snel waar ze was. Ze kwam kreunend het bed uit en geeuwde. Haar ogen vonden die van David al gauw en met een glimlach liep ze op hem af.

Het dienblad met eten die hij in zijn handen had, zette David neer toen hij zag dat Gwen ontwaakt was. Zijn blik viel op haar lichaam voordat hij met zijn hand langs haar wang streek en haar kuste. 'Ik dacht dat je misschien wel honger had.' zei hij, doelend op het eten dat achter hen stond. 'Ik wist niet precies waar je van houdt, dus ik heb van alles maar iets genomen.'

Gwen gleed met haar handen langs David's heupen en kuste hem teder terug. 'Ik rammel.' mompelde ze terwijl ze hem langzaam weerd los liet. Ze pakte een tros druiven van de schaal eten en stopte een vrucht in haar mond. 'Hebt u goed geslapen, mijn heer?' vroeg terwijl ze hem een druif voorhield en zijn ogen vasthield met de hare.

'Ik heb prima geslapen, en jij?' zei hij, terwijl hij twee glazen volschonk met heerlijke, fruitige zomerwijn en er een slok van nam. Wat was de wereld zonder wijn? Met een grijns ging hij op het bed zitten en scheurde hij een stuk brood af dat hij in zijn mond stopte. Misschien was deze hele nacht een fout geweest, iets wat hij niet had moeten doen en als dit uit zou komen, zou hij dat vast en zeker vaak te horen krijgen, enkel maakte hem dat niet uit. Hij had voor het eerst sinds tijden weer een goede nacht gehad. Hij had plezier gehad en hij was enigszins... gelukkig geweest.

Gwen haalde haar schouders op. 'Dat is niet belangrijk. Het gaat om u.' Ze nam een slok van de wij die hij in had geschonken, maar zette het glas ook meteen weer terug. Gwen kroop terug het bed op en ging achter de brede rug van David zitten om met haar handen behendig zijn schouders te kneden. 'Ik zal zo weer moeten gaan voordat ze door hebben dat ik afwezig ben.' vertelde ze hem terwijl ze onverstoord door masseerde.

David knikte. 'Ik wil niet dat je in de problemen komt door mij.' Zodra ze iemand miste in het kasteel, en het was een vrouw, gingen er vrij direct al geruchten rond en die wilde hij Gwen besparen. 'Bedankt voor deze nacht, Gwen.' zei hij, terwijl ze zijn schouders masseerde. Het voelde ontzettend goed. 'Waarom ben je eigenlijk in de keukens gaan werken?'

'Omdat het kon en ik zo niet in een bordeel terecht kwam.' zei Gwen direct waarna ze haar lippen in zijn nek plaatste en vervolgens van het bed afging. Ze zocht haar kleding bij elkaar, trok het aan en keek toen naar de man die háár koning zou worden. Ondanks haar walging glimlachte ze vriendelijk naar David en zette haar handen in haar zij. 'Het was me een genoegen.' Ze boog voor hem.