Het feest

David moest even lachen om Iwone's enthousiasme. Ook hij glimlachte weer en zwaaide naar de mensen die langs liepen. De eerste paar minuten waren nog wel leuk, maar als je er een half uur zat, begon je je werkelijk te vervelen. De verveling begon bij David nu al toe te slaan, maar hij liet het zo min mogelijk merken: hij wilde het volk niet teleurstellen.

Na een tijdje begon Iwone ook verveeld te raken, niet omdat het nou zo saai was om het volk te zien, maar omdat Iwone en David niets anders mochten dan enkel zitten in hun stoelen en zwaaien naar de mensen. Toen er een jongetje langs kwam die verkleed was als echte ridder en met grote ogen naar David keek, stond Iwone op en liep op hem af. Ze tilde hem met een glimlach op en liep zo naar David toe. 'Ik denk dat deze ridder je heel graag een handje wil geven, David,' glimlachte ze.

David keek verbaast op toen Iwone opstond en wilde haar tegenhouden, maar toen hij zag wat ze deed, zei hij er niets van. Even lachte hij naar de kleine jongetje en stak zijn hand uit. 'En met welke jonge heer heb ik het genoegen,' vroeg hij nieuwsgierig aan hem lachte eventjes. Het jongetje was schattig, dat moest hij hem nageven en Iwone leek uitstekend om te kunnen gaan met kinderen.

Met een glimlach keek ze hoe het jongetje zich voorstelde aan David en toen ze handen hadden geschud, zette Iwone hem weer neer op de grond. Snel rende hij naar zijn moeder en Iwone keek hem glimlachend na. Toch werd ze opeens vast gepakt door de bewakers - een tikkeltje te ruw naar haar mening - en werd ze weer op haar stoel neer gezet. In de verte zag ze een groep dronken mensen aan komen met de flessen nog in hun handen. Dan was het uiteraard niet verstandig voor een prinses om ze met open armen te begroeten. 'Dat was leuk!'

David glimlachte even. 'En roekeloos.' Toch keek hij bestraffend naar de bewaker die haar vast had gepakt. 'Ik zou maar voorzichtig zijn met uw prinses,' waarschuwde hij hem en keek weer naar Iwone. 'Het is niet slim om rond deze tijd tussen het volk te lopen Iwone, er lopen ook minder vriendelijke mensen tussen.' vertelde hij haar nogmaals en keek haar aan.

Ze hield haar hoofd even schuin en glimlachte. 'Sorry, dat was het inderdaad,' zei ze fluisterend. 'Maar die oogjes... daar kan ik geen nee tegen zeggen.' Ze giechelde en bleef nu wel gewoon op haar stoel zitten. Opnieuw keek ze hem nieuwsgierig aan. 'Hou jij van kinderen, David?' vroeg ze zachtjes en hoopvol. Ze kroop weer wat verder in haar stoel toen de dronken mensen langs kwamen lopen, maar gelukkig ging dat zonder problemen. Ze voelde zich als vrouw zo weerloos. Kon zij maar leren zoals Constance hoe ze zich moest verdedigen.

David haalde zijn schouders op bij haar vraag. 'Ik hou van mijn broertjes en mijn zusjes, ik kan het goed met hen vinden, dus je zou kunnen zeggen dat ik van kinderen hou ja.' Hij wist eigenlijk niet of hij echt van kinderen hield, maar daar zouden ze snel genoeg achter komen. Hij zag dat ze verder in haar stoel kroop toen er een groep mannen voorbij kwamen en pakte haar hand beet.

'Dus je bent er wel voor om kinderen te krijgen?' vroeg ze zachtjes. Het was niet een onderwerp dat iedereen hoefde te horen. 'Want ik zou het niet erg vinden om kinderen te hebben. Nu. Zo snel mogelijk. Ik ben gek op kinderen en ik zou het ook fijn vinden om voor een troonopvolger te zorgen. Ze trok een beetje aan haar jurk om hem wat losser te maken. Ze had het benauwd doordat hij zo strak op haar lichaam zat.

'Natuurlijk,' zei hij en haalde zijn schouders op. 'En als ik het niet had gewild, had het alsnog gemoeten.' merkte hij op en keek haar aan. 'Nu? Je bent negentien lentes jong, je hebt je hele leven nog voor je?' Hij vond het raar dat ze het nu al wilde, niet dat hij het niet wilde, enkel moest ze nog leven.

Ze draaide zich totaal naar hem om en pakte zijn handen vast. 'David, wat nou als ik helemaal niet vruchtbaar ben? Of dat ik geen jongens kan krijgen? Als we daar nu achter komen, kan je nog een nieuwe vrouw nemen en ben je zelf nog jong. Als we er pas over paar jaar achter komen, dan wordt alles veel moeilijker.' Ze streek met haar hand langs zijn wang en glimlachte. 'Ik vind het niet erg. Dit is mijn leven nu.'

David schudde zijn hoofd zuchtend. 'Dat is vast niet het geval, Iwone. Laten we ons daar geen zorgen over maken oké? We zijn nog niet eens één dag getrouwd.' Hij snapte niet waar ze zich nou zo druk over maakte. 'We hebben het er later nog wel over oké?' zei hij tegen haar en glimlachte naar de menigte.

'Ik zal hem een appel geven,' glimlachte Dorian en keek Agathe nogmaals aan. 'Veel plezier bij de parade. Het zal vast leuk worden, het volk is euforisch over de bruiloft.' Na even getwijfeld te hebben, legde hij kort zijn hand op de hare en glimlachte naar haar. 'Bedankt. Tot zo.' Hij liep van haar vandaan en haalde diep adem. Hij kon bijna niet geloven wat er net gebeurde.

Agathe glimlachte terug naar Dorian en voelde hoe langzaam haar lichaam kalmeerde en normaal functioneerde. Ze keek naar hun handen en vervolgens naar zijn ogen. 'Tot zo.' gaf ze zacht als reactie en keek hem toen lange tijd na. Ze kon nu echt niet meer ontkennen dat deze man iets met haar deed. Hoe ze het moest opvatten wist ze echter nog niet. Uiteindelijk mengde ze zich met de massa om haar familie op te zoeken en zich bij hen aan te sluiten.

Lukka en Tobias stonden inmiddels in de rij om het echtpaar te feliciteren. In de verte konden ze het paar op de grote stoelen zien zitten, maar ze waren te ver weg om de gezichten te zien. 'Ik ben benieiwd,' zei hij lachend. 'Wie weet is ze wel zo lelijk als de nacht.' zei hij lachend. Hij had de prinses nog nooit in levende lijve gezien.

Tobias probeerde over de hoofden van de mensen heen te kijken, maar hij was niet erg lang, dus zag vrijwel niets. 'Helaas voor koning David dan. Alhoewel ik geloof dat hij, zelfs getrouwd, vrouwen genoeg tot zijn beschikking zal hebben.' grapte Tobias met een grijns. 'Weetje, ik geloof dat ik de prinses ooit eens heb gezien toen ik nog een kleine Tobias was. In het tehuis. De familie uit het noorden kwam toen langs.'

'Oké, we hebben het er later over,' zei ze met een voorzichtige glimlach en kneep nog even zacht in zijn hand. Daarna richtte ze haar blik weer op de menigte en glimlachte hartelijk naar een groepje kinderen en hun ouders. Ze legden elk bloemen neer en Iwone pakte er eentje op. 'Deze ruikt héérlijk, dank je wel!' zei ze vrolijk tegen de kindjes en stak de bloem achter haar oor.

Lukka lachte even. 'Nou, nu krijgt grote Tobias haar te zien,' grapte hij en liep door in de rij. 'Hoeveel mensen zullen ze vandaag wel niet zien?' vroeg hij zich hardop af. Het leek alsof heel Tarth was leeggelopen om speciaal naar het echtpaar te komen kijken. 'Prins David heeft altijd veel bekijks, dat was de jaren hiervoor niet anders.'

'Zo'n beetje alle inwoners van Evenfall plus alle bezoekers. Ik zou me echt dood vervelen als ik hen was.' Tobias ging op zijn tenen staan en zag nog maar een paar hoofden voor hen staan. Ze zouden zo aan de beurt zijn. 'Ik snap nog steeds niet waarom. Wat heeft die prins dat wij niet hebben? Waarom heb jij geen vrouwen om je heen, Lukka, je bent vast veel knapper dan die prins. Ik wed dat hij ontzettend lelijk is en ze het alleen voor zijn geld en macht doen!' Zonder drank praatte Tobias al veel, maar nu was hij al helemaal loslippig.

Lukka lachte. 'Wij hebben geen rijke familie met veel invloed.' zei hij lachend en liep verder. Ze waren al stukken dichterbij dan daarstraks. 'Ik heb hem een paar keer gezien en helaas moet ik zeggen dat ie niet lelijk is,' lachte hij weer en liep door. 'Nou, heb je nog wat voor de prinses bij je? Of gaan we gewoon langs lopen?'

'Helaas inderdaad. We zijn gedoemd om de vrouwen altijd aan hem te verliezen.' Tobias grinnikte en schrok bij zijn vraag. 'Oh, moet dat? Ik heb niets bij?' Hij zocht vlug door zijn zakken en haalde er wat prularia uit. Niets was waardig voor een prinses. 'Wacht hier. Ik ben zo terug.' Hij schoot tussen de rij door en kwam al snel terug met een kleurrijke bloem in zijn handen. Een vrouw had het in haar haren gedragen, maar had vast niet gemerkt hoe Tobias het er uit had geplukt. 'Het moet maar zo.'

Lukka moest hard lachen toen hij zag hoe Tobias de bloem uit het haar van een vrouw haalde en schudde zijn hoofd lachend. 'Wat moet dat toch met jou,' grapte hij en liep door de poort heen. Ze waren nu echt dichtbij. Echter toen hij oog op de prinses kreeg moest hij twee keer knipperen. 'Nee... dat kan niet waar zijn.' mompelde hij en wees naar de prinses. 'Komt ze je ook niet heel erg bekend voor Tobias?'

Tobias grinnikte en haalde zijn schouders op. Hij had zichzelf al vaak genoeg afgeschilderd als verloren zaak. Hij was niet meer te redden! Tobias fronste bij zijn vraag. 'Nou, ja, ik zag haar natuurlijk toen ik klein was, maar ik denk niet dat ik haar nu nog zou herkennen.' Hij zag de laatste mensen voor hen weglopen en keek toen naar het koninklijk echtpaar, maar vooral naar de prinses.

Iwone voelde hoe ze langzaamaan moe werd te worden. Haar mondhoeken begonnen pijn te doen en ook zwaaien kostte haar nu moeite. Ze keek David aan en pakte zijn hand weer liefdevol vast. 'Begin je het al zat te worden?' giechelde ze en stopte de bloem achter haar oor wat beter, zodat hij er niet uit zou vallen. Enthousiast keek ze naar de volgende mensen, maar meteen voelde ze hoe haar gezicht betrok. Lukka en Tobias.

Lukka schudde zijn hoofd. 'Nee, dat bedoel ik niet. Onze lieftallige prinses hier lijkt wel heel erg op Iwani, vind je ook niet?' Nu viel het allemaal op zijn plaats: daarom moesten ze niet naar de bruiloft komen: ze wilde niet dat ze haar zagen. 'Ik moet toegeven dat Iwani wel origineel is,' Hij wist nog steeds niet hoe hij hier over moest denken. Ze was een prinses en niet zomaar een prinses, ze was de aanstaande koningin.

Tobias mond viel open van verbazing. Hij richtte zich op Lukka, maar wierp zijn ogen al gauw weer op Iwani. Hij was blind voor alle pracht en praal die ze droeg en die haar omringde. Hij zag alleen haar en wist niet wat hij moest doen. Uiteindelijk slikte hij moeizaam en liep naar voren met de bloem in zijn hand. 'Prinses.' Hij boog zijn hoofd en stak de bloem naar haar uit.