De vertrekken van Constance

Anthony glimlachte bij haar woorden en zette het glas aan de kant. 'Genoeg.' zei hij met een speels opgetrokken wenkbrauw en een onheilspellende glimlach rond zijn lippen. Zijn lichaam vulde zich langzaam aan met het verlangen dat hij de afgelopen maanden had opgebouwd en zacht kuste hij haar. In zijn maag vormde zich vlinders die hij niet onder controle kon houden. Hij wilde maar al te graag haar lichaam tegen dat van hem aanvoelen.

Constance besloot op dat moment dat er genoeg gezegd was. Ze konden hun verlangen wel op een andere manier uitspreken. Gepassioneerd kuste ze hem terug en trok ze haar riem los zodat ze de leren broek van haar heupen kon laten zakken. Ze knoopte zijn blouse los en gleed met haar handen onder de stof over de huid van zijn rug. Glimlachend nam ze hem verder mee en ontweek een stoel en tafel om bij haar bed te komen. Geconcentreerd schoof ze zijn blouse omhoog en wachtte tot hij meewerkte door zijn armen op te tillen.

Anthony wilde haar niet loslaten, maar als hij zijn shirt uit wilde trekken, zat er niets anders op. Toen zijn blouse op de grond was geëindigd gleed hij met zijn handen langs de huid van haar middel. Hij trok het touwtje van haar blouse los, al wachtte hij met het verwijderen van haar shirt: hij wist nog niet in hoeverre ze alles weer kon doen. Ze was grotendeels al genezen, tenminste daar ging hij van uit, maar er waren vast nog bewegingen die ze niet kon maken.

Constance keek Anthony met een getergde blik aan toen hij aanstalten maakte om haar blouse uit te doen. Het verband was inmiddels verwijderd en het was haar afgeraden om erg abrupte en ver strekkende bewegingen te maken, maar daar maakte ze zich geen zorgen over. Langzaam trok ze haar blouse over haar hoofd en keek toen afwachtend Anthony aan, zodat hij kon zien wat er mis was. Op de plaats waar haar ene borst zou moeten zien was slechts een akelig litteken overgebleven. Dit was iets wat ze zichzelf had gezegd dat ze met niemand zou delen, behalve met Anthony.

Anthony keek toe hoe ze haar blouse verwijderde en kuste haar kaak zachtjes. Zijn vingers gleden langs haar sleutelbeen en met een glimlach boog hij zich naar haar toe. 'Je bent nog steeds even prachtig als altijd.' Het maakte hem niet uit wat ze miste, of juist wel had: in zijn ogen bleef ze de meest prachtige vrouw die hij ooit had ontmoet. Wat er ook met haar gebeurde, het vuur in haar ogen doofde nooit.

Constance had geweten dat Anthony het niet als een obstakel zag, maar voor haarzelf kostte het moeite om er vrede mee te nemen. Ze hoefde niet mooi te zijn, maar het was des te makkelijker als Anthony haar ook in deze vorm begeerde. Met trieste ogen trok ze Anthony naar zich toe en kuste ze hem teder en liefdevol. Een zacht geluid van verlangen verliet haar mond en ze voelde zelfs haar lip trillen vanwege de emoties die ze voelde. Ontregeld door deze gevoelens legde ze haar hoofd in zijn nek en bleef zo stil staan.

Anthony trok Constance dicht tegen zich aan, maar toch met enige voorzichtigheid. Zijn ene hand legde hij op haar achterhoofd, terwijl hij de andere om haar middel heen sloeg. Sussend kuste hij zachtjes de huid van haar nek en gunde haar zoveel tijd als ze nodig had. Hij was blij om hier te zijn, maar hij wilde niets overhaast doen. Ze moesten er beide klaar voor zijn.

Constance nam wat tijd om zichzelf weer bij elkaar te sprokkelen en streelde met haar vingertoppen over Anthony's schouderbladen. Toen ze een koude wind door het vertrek en over haar lichaam voelde gaan, sloeg ze de dekens van haar bed open en klom er zelf op. Met een gelukzalige blik wachtte ze op Anthony en lag ze steunend met haar hoofd op één hand op haar zij. Ze klopte op de plek naast zich en glimlachte uitdagend en als het kon tegelijkertijd verlegen. Dit bed had ze nooit met iemand gedeeld.

Het enige wat Anthony nog droeg waren zijn laarzen en zijn broek (?) dus voordat hij naast haar kwam liggen, trok hij deze uit. Eenmaal in bed, glimlachte hij eveneens en trok hij haar lichaam tegen dat van hem aan. Zijn lichaam gierde van het verlangen, maar hij hield zich in, hij wilde niet overhaast te werk gaan: hij wilde er zo lang mogelijk van genieten. Zacht kuste hij haar lichaam, maar ontweek het litteken, niet omdat hij het niet wilde aanraken, maar omdat hij bang was dat ze dat niet zou accepteren. 'Oh god, ik hou van je Constance - echt.' murmelde hij overtuigend tussen zijn daden door.

Constance vleide haar lichaam tegen dat van Anthony en verkende met haar handen zijn huid. Haar rug strekte zich door de opwinding van Anthony's aanrakingen. Ze rolde boven op hem en zette haar vingers in zijn haar. 'Anthony-' Haar ogen ontmoetten die van hem en zuchtend gaf ze toe aan zijn handelingen. 'Ik houd ook van jou, Anthony.' De woorden waren zacht, maar duidelijk hoorbaar en werkelijk gemeend.

Anthony kon niet anders dan glimlachen bij haar woorden en het voelde nu pas of ze écht konden beginnen. Begerig kuste hij haar lippen, de lippen die zacht aanvoelde tegen die van hem. Door de kou van de reis waren ze droog geworden, maar hij genoot er even veel van. Nog steeds uiterst voorzichtig bedreef hij de liefde met haar. Hij was haast beschaamd om het te zeggen, maar hij was nog zo maagd als maar zijn kon. Hij had zijn eerste keer altijd willen bewaren voor zijn ware liefde en hij kon nu eerlijk zeggen dat hij die had gevonden.

Constance voelde hoe Anthony nu met meer tederheid en meer passie te werk ging. Ze ging er gewillig en met vurig verlangen in mee. Ze trok hem dichter naar haar toe en omklemde haar armen om zijn schouders. Ze merkte echter net zo goed dat Anthony voorzichtig was en zacht lachend keek ze hem aan. 'Ben je plots verlegen geworden?' fluisterde Constance in zijn oor en ging toen verleidelijk met haar handen steeds lager. Uiteindelijk draaide ze hem op zijn rug en hing ze met een glimlach boven hem.

Hij keek haar aan bij haar vraag, maar gaf er geen antwoord op. Zijn lippen vonden snel haar nek en met zijn handen gleed hij langs de rondingen van haar lichaam. Alles aan haar fascineerde hem. Niet enkel haar lichaam, maar ook haar karakter en temperament. Bij de plotse draai moest hij lachen. 'Je moet ook altijd het voortouw nemen hè.' plaagde hij haar en keek haar liefdevol aan.

Lachend boog ze zich naar voren en drukte ze haar lippen in zijn nek, op zijn borst en kaak. 'Durf me eens te plagen, Anthony Tylon.' Haar lichaam bewoog met dat van Anthony mee en een zacht gekreun verliet haar mond. Ze genoot van dit moment, niet alleen omdat ze aan haar fysieke verlangen kon voldoen maar ook omdat het haar mentaal voldeed. Ze deelde het bed met een man van wie ze hield en die oprecht van haar hield. Dat had ze nooit eerder meegemaakt.

Anthony's ruwe handen gleden over Constance' haar heupen heen. Hij stuurde haar lichtjes, maar liet haar verder alles doen. Smorende geluiden van verlangen verlieten zijn mond bij hun daden en hij voelde hoe zijn lichaam zich eens in de zoveel tijd geheel aanspande. Hij wilde haar vertellen wat ze met hem deed, hoeveel hij van haar hield, maar het gevoel wat ze hierin legde, zei al genoeg van zichzelf.

Constance ademde diep in en uit en sloot haar ogen uit puur genot. Ze vond Anthony's lippen weer en strekte haar rug door de spanning die door haar lichaam ging. Fluisterend noemde ze zijn naam, maar haar woorden stokte toen ze een climax bereikte en buiten adem haar hoofd naar achteren boog. Voorzichtig gleed ze met haar handen over zijn borst en beminde hem met alle liefde die ze in zich had. Ze hoopte dat ze hem genoeg zou kunnen geven, dat hij alles kreeg wat hij verdiende en niet alleen op het gebied van seks.

Licht bezweet zuchtte Anthony diep uit. Zijn handen lagen nog steeds op haar heupen, maar hij had geen kracht meer in zijn lichaam om iets te doen. Een permanente glimlach stond op zijn gezicht en hij kon zijn ogen niet meer van haar afhouden. 'Zeg me alsjeblieft dat dit niet de laatste keer is dat we zoiets kunnen doen.' zei hij, haast fluisterend en moest zachtjes lachen. 'Dit was geweldig.. Jij bent geweldig.'

Constance liet zich naast hem op het bed zakken. Ze ademde nog zwaar na en streek enkele plukken haar die aan haar voorhoofd waren geplakt uit haar gezicht. Ze lachte om zijn opmerking en bracht haar lippen naar zijn oor. 'We kunnen dit nog zo vaak doen als we willen.' Haar lippen drukte ze voorzichtig op zijn slaap. Vervolgens draaide ze op haar rug en staarde ze met een glimlach op haar gezicht naar het plafond.

Anthony wist niet of het door haar woorden kwam, of door de kou die naar binnen stroomde, maar hij voelde een rilling over zijn rug lopen, dus trok hij het laken over hen heen. 'Dan is het goed.' Hij draaide zich op zijn zij en streek met zijn vingers over haar lichaam heen. Ze was prachtig om te zien en hij was trots dat hij naast haar lag.

Constance zag dat Anthony op zijn zij naar haar keek en deed hetzelfde. Ze volgde zijn vingers op haar huid en pakte ze voorzichtig vast om ze naar haar borst te sturen. Constance legde zijn hand over haar litteken en liet geen moment haar ogen van de zijne afdwalen. Haar hart klopte nog in haar keel van de opwinding en was duidelijk voelbaar. Uiteindelijk keek ze toch weg en kroop ze dichter naar Anthony toe.

Anthony keek haar recht in haar ogen aan toen ze zijn hand verplaatste naar haar litteken. Hij vond het niet erg om het aan te raken of te voelen, het hoorde bij haar en dat had hij al lang geleden geaccepteerd. Hij was niet een man die enkel afging op uiterlijk. Uiterlijk was enkel een schijn die mensen op konden houden, om hun ware identiteit te verbergen. Uiteindelijk, toen ze wegkeek, verplaatste hij zijn hand en liet hij deze rusten op haar onderrug. Zijn lippen vonden de huid van haar voorhoofd en kuste deze zachtjes. 'Je wilt niet weten hoe zielsveel ik van je hou.'

Constance sloot haar ogen bij de tedere kus en zuchtte gelukzalig. 'Het is wederzijds en werkelijk absurd.' Ze lachte zacht en opende haar ogen weer om hem aan te kunnen kijken. Ze werd gek als ze er over na dacht wat ze verder moesten doen. Wat er ging gebeuren met hun relatie. Hoe haar ouders er precies tegenover stonden. Die gedachten had ze echter voor nu verbannen. Dat kwam later wel. Voor nu konden ze er van genieten.

Anthony moest lachen om haar woorden en trok haar dicht tegen zich aan. 'Ik zou de hele dag zo kunnen blijven liggen..' zei hij zachtjes tegen haar. Als hij terug dacht aan hun eerste ontmoeting, had hij zich nooit kunnen voorstellen dat ze zo zouden eindigen. Het was enerzijds lastig geweest om door haar buitenkant heen te prikken, maar het was meer dan de moeite waard geweest.

Constance legde een arm om zijn middel en legde de hand van haar andere arm tegen zijn borst. Ze tikte zacht mee op het ritme van haar hartslag. 'Helaas valt er genoeg te doen. Ze drukte haar lippen nog een laatste keer teder op die van hem en klom toen van het bed af. Ze bond haar haar samen en sprokkelde toen haar kleding bij elkaar. 'Heb je al tijd gehad om naar je vertrekken te gaan of ben je meteen hierheen gekomen? Wie weet staat vader voor je deur omdat hij altijd dingen vergeet te vragen.' Ze trok haar blouse over haar hoofd en stapte terug in haar broek.

'Ik heb aan de dienstbodes gevraagd of ze mijn spullen in de vertrekken willen zetten, maar ik ben er zelf nog niet geweest.' vertelde hij en stond eveneens op om zijn kleding te pakken. Hij trok zijn blouse en broek aan, om vervolgens zijn laarzen erover aan te trekken en dicht te snoeren met de veters die erop zaten. 'Ik denk dat ik inderdaad zo maar eens moet gaan kijken of ik nog ergens gemist wordt.' grinnikte hij, al had hij er alles behalve zin in.