De Haven van Domor

Thom bukte zich zodat zijn zus hem een kus kon geven en lachend nam hij haar in zich op. Ze zag er goed uit. Lang niet meer zo onschuldig en jong als twee jaar geleden toen hij weg was gegaan. Ze was een pracht van een vrouw geworden. 'Hallo Henry.' Heel voorzichtig gleed hij met zijn hand over het bolletje. Hij was niet gewend aan tederheid en fragiele dingen, dus moest zijn eigen kracht vinden en het niet gebruiken bij zo'n klein jongetje. 'Goden zijdank ik dacht dat mam en pap nog steeds bezig waren.' Thom knipoogde naar Iwone. 'Betekent dat ook dat mijn lieve zusje nu getrouwd is?'

Iwone keek haar broer aandachtig aan, terwijl hij Henry begroette. Gelukkig was hij inmiddels wel gewend aan zulke reusachtige mannen als Thom en keek hij dus in alle stilte naar zijn oom. Bij Thomas' vraag keek Iwone haar ouders nerveus aan en probeerde stamelend een antwoord te vinden. 'Het is allemaal wat ingewikkelder,' zei ze uiteindelijk. 'Ik leg het thuis wel uit.' Ondertussen stond de menigte op de kade nog steeds te juichen en te joelen en Iwone voelde dat Henry toch wat nerveus werd.

Thom was gefascineerd door het kleine jongetje dat zoveel op zijn enige zusje leek. Zeker toen hij te horen kreeg dat het nogal ingewikkeld was. Hoe ingewikkeld kon een klein kind nou zijn? Met een glimlach drukte hij een kus op Iwone's haar. 'Laten we maar snel naar binnen gaan, dan kunnen jullie me alles vertellen over wat ik gemist heb. Ik kwam er zelfs pas 3 maanden later achter dat we een nieuwe koning hadden! David als koning, bij de goden.' Thom lachte goedgezind en liep met zijn familie richting het paleis van de Storms.

Iwone knikte instemmend en pakte Henry nog wat steviger vast, om zo achter haar broers en ouders aan te lopen. Iwone wou net beginnen iets te zeggen, toen Thom David's naam noemde. Meteen viel ze stil en keek ze hem met grote ogen aan. Hij had écht geen idee wat er de laatste tijd was gebeurd. Onopvallend liet ze iedereen voorbijgaan, zodat ze ietwat achterop liep en haar gezichtsuitdrukking op orde kon brengen. Opnieuw zocht ze naar Tobias, maar in de drukke menigte was hij nergens te bekennen. Om niet te ver achter te raken, ging ze snel achter haar familie aan en nam ze uiteindelijk plaats op een stoel in de vertrekken waar ze uiteindelijk eindigden om bij te praten.

Leonard knikte. 'Dat lijkt me een sterk plan. We moeten eens stevig bijpraten onder het genot van een goede wijn.' lachte hij en liep achter zijn hoofdwachters aan, terug naar het kasteel. Eenmaal binnen liet hij de dienstbodes meteen twee karaffen wijn brengen en schonk deze vol, om ze aan ieder lid van de familie te geven. 'Op Thomas, en dat hij ditmaal wat langer hier in Tyrosh blijft.' grijnsde hij en tikte zijn glas tegen dat van de rest aan, om erna gulzig uit te drinken. 'Ah.. niets gaat boven de smaak van een goede wijn.'

Evangeline voelde een grote trots nu haar familie weer compleet en aangesterkt was. De tegenslagen van de afgelopen tijd waren enigszins verdwenen naar de achtergrond. Ze was dicht bij haar man gaan zitten en had één van de jongste kinderen op haar schoot genomen. Ze nipte aan haar glas en keek glimlachend toe hoe er een hoop vragen op Thomas werden afgevuurd. Ze zette haar wijn weg zodat ze haar vrije hand op haar man's been kon leggen. Compleet gelukkig en ongelooflijk verliefd keek ze hem aan. Dit soort momenten waren waarvoor ze leefde, waarvoor ze een gezin had en getrouwd was.

Iwone was het voornamelijk die vraag na vraag op Thomas afwierp. Als hij nog niet uitgesproken was, had ze alweer drie nieuwe vragen op haar tong brandden. Het was altijd een droom geweest om naar verre oorden af te reizen, zoals Thomas. Ze wist nog wel hoe ze hem twee jaar geleden had gesmeekt om haar mee te nemen. 'En heb je nog cadeautjes voor ons mee? Wisten ze wie je was op de plekken waar je bent geweest? Heb je nog avonturen meegemaakt?' Haar jeugdige onschuld kwam naar boven bij alle spannende verhalen van Thom.

Thom nam alle indrukken gulzig in zich op. De herinneringen kwamen in vlagen terug. Na al die tijd op zee was hij veel vergeten, veel van het kasteel en zijn familie verloren. Dat kwam nu allemaal zo plotsklaps terug dat het hem erg overrompelde. Hij lachte hartelijk toen de wijn geopend werd en zijn vader de toost uitbracht. Er was zoveel veranderd sinds zijn vertrek, maar het voelde nog even vertrouwd. Al zijn broers stelden vragen en het was natuurlijk zijn zus die het meest stond te springen. 'Natuurlijk heb ik cadeau's bij. Als het goed is worden ze nu naar binnen gebracht. Ik heb zoveel meegemaakt. Ik zou niet weten waar ik moet beginnen.'

Leonard keek zijn zoon aan en begon te lachen. 'Begin bij het begin jongen.' zei hij en pakte de hand van zijn vrouw beet. Hij dronk het glas wijn leeg, liet hem bijvullen en slokte direct de helft erachter aan. Het glas eindigde - wederom leeg - op het bijzettafeltje naast hem en met zijn vingers streelde hij langs de hand van Evangeline. Het was fijn om zijn gezin weer compleet te hebben.

Evangeline zag met een schuin oog aan hoe de wijn rijkelijk vloeide bij haar man. Ze had gedacht dat Leo langzaam minder ging drinken nu hij ouder werd en er minder goed tegen kon. Sinds de dood van William was het echter een illusie gebleken. Hij dronk meer en meer en hoewel ze het voor zich probeerde te houden baarde het haar zorgen. Ze glimlachte naar haar echtgenoot en drukte een kus op het bolletje van haar zoon. 'Thom, vertel ons eens eerst maar waar je allemaal geweest bent.'

Iwone probeerde Henry rustig te houden op haar schoot, terwijl ze nieuwsgierig naar de woorden van Thomas luisterde. 'En zorg ervoor dat je geen enkel detail overslaat!' lachte ze plagerig en keek ondertussen naar haar ouders. Het was fijn om ze zo gelukkig te zien. Nog steeds voelde ze zich ontzettend schuldig voor alle ophef en oproer dat ze had veroorzaakt en ze keek er dan ook tegenop om alles aan Thom te moeten vertellen. Ze dronk van haar wijn en richtte haar aandacht weer op Thomas en zijn verhalen.

Thom ging verzitten en sloeg zijn armen met een grijns over elkaar. Hij had zich op het schip schoon geschrobd en zijn familie waardige kleding aangetrokken, maar het viel hem nu op dat het vuil nog steeds onder zijn nagels zat en in de huid van zijn handen was gekropen. Thom had altijd al van het zee leven gehouden. Het adellijke leven op het land was hem minder dierbaar, maar ach hij miste zijn familie natuurlijk. 'Nou, we zijn buiten Tarth geweest. De zee waar wij aan liggen, de Quarthian zijn we over gevaren, we zijn aangemeerd bij havens nog groter dan Domor. De mensen zijn daar zo anders! De zon schijnt daar eeuwig, ze zijn niet erg bekend met het begrip winter. Iedereen draagt er goud en zilver of edelstenen, daar heeft het dezelfde waarde als metaal.' Lachend dacht hij terug aan al die indrukken. 'Het systeem is daar anders. In sommige landen hebben ze koningen, maar soms worden de leiders gekozen door stemmen van het volk.'

Leonard glimlachte bij de woorden van zijn zoon. 'Het klinkt als een prachtig land.' zei hij oprecht, al bleef hij liever hier in Tarth: het was zijn thuis en dat zou het altijd blijven. Nooit zou hij zijn thuis verlaten voor de zon of wat dan ook. 'Stemmen van het volk? Alsof het volk bekwaam is om te beslissen wie hen zal leiden.' zei hij lacherig en keek hem aan. 'Het volk heeft geen verstand van politieke kwesties of regeren, dus waarom zouden zij een leider kunnen kiezen?' Hij was nieuwsgierig geworden naar het systeem waar Thom het over had.

Iwone haalde haar schouders op en keek haar vader aan. 'Natuurlijk kan het volk beslissen wie een goede leider is en wie niet. Nu is het geregeld op geboorterecht! Een zuivere lijn betekent nog niet dat iemand een goed verstand voor politiek heeft!' pleitte Iwone fel en keek haar broer toen met glunderende ogen aan. Ze zou later nog weleens wat meer erover vragen aan Thomas. 'Wat lijkt het me heerlijk, een land waar het nooit winter is!'

'Het is een erg ingewikkeld systeem, maar daar lijkt het goed te werken. Het is geweldig om te zien hoe de mensen in debat gaan met elkaar. Het zijn verstandige mensen, ook al snapte ik er maar weinig van.' Thomas vertelde zijn familie nog meer en vooral Iwone omdat ze er erg in geïnteresseerd leek. 'Ik ben het in een winter leven verleerd. Dat wordt nog wat om het dit jaar in het Zuiden mee te maken.' Hij was al op de hoogte dat hij naar het Zuiden zou moeten gaan. 'Maar als jullie het niet erg vinden ga ik nu toch gebruik maken van mijn heerlijke, zachte, stevige donsbed.' Glimlachend had hij al zijn familieleden apart een goede nacht gewenst en was toen terug getrokken naar zijn eigen vertrekken.