Vertrekken van Iwone

Iwone beet op haar lip en schudde fel haar hoofd. Dit idee had ze al veel langer in haar hoofd en het zou veel moeite kosten om dat uit haar hoofd te krijgen. 'Dat is het waarschijnlijk wel. Het was ook de reden van David om de scheiding aan te vragen!' Iwone had haar stem verheft, maar toen ze zag dat Henry er onrustig van werd, zocht ze haar kalmte weer op. Lang en diep dacht ze na over de vraag van Thomas over Tobias. 'Hij is een wees en is opgegroeid in een weeshuis. Daarna heeft hij op straat geleefd als visser, tot hij mij tegen kwam. Van andere familie weet ik niets af. Ik- ik weet het niet, Thomas!' zei ze met een wanhopige ondertoon. 'Het enige grote was nog is gebeurd, was dat alle families naar het Noorden kwamen. Je weet wel, met de aanslag van de rebellen.'

Sussend legde Thom zijn handen op haar schouders en aaide kort over het bolletje van Henry. 'We weten het beide niet, Iwone. Ik zou je graag willen helpen, maar ik denk dat jij de enige bent die jezelf kan helpen. Praat met hem, probeer tot hem door te dringen en eis een antwoord. Hij kan je niet blijven ontwijken.' Bezorgd legde hij een vinger onder haar kin en keek haar doordringend aan. 'Dit is niet hetzelfde als David, Iwone. Het is een compleet andere situatie en ik laat je dat niet weer overkomen. Het komt goed, oke?' Hij kneep voorzichtig in haar schouder.

Het was moeilijk om in Thom's gezicht te kijken en niet haar verdriet te laten zien. Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en begroef haar gezicht tegen zijn borst aan. 'Het komt allemaal goed,' herhaalde ze zacht en hoopvol. Ze keek op tegen het moment dat ze hem zou moeten gaan ondervragen. Straks was de waarheid iets dat ze totaal niet wou horen?! Toch konden ze op deze manier niet doorgaan: een relatie kon niet op geheimen, achterdocht en onzekerheid bouwen. 'Heb je hier eigenlijk al leuke vrouwen gezien?' giechelde ze, om verder te gaan op een vrolijker onderwerp.

Thom hield haar stevig tegen zich aan gedrukt, maar hield rekening met Henry. Hij drukte een kus op haar voorhoofd en glimlacht zo optimistisch mogelijk. Hij zou haar laten inzien dat dit niet het einde van de wereld was. 'Er zijn genoeg leuke vrouwen. Jij, vooral natuurlijk.' Thom moest meteen aan Gytha denken en wat Iwone eerder had gezegd, maar hij probeerde ook over andere vrouwen na te denken. Het zou werkelijk het beste zijn als hij zou trouwen. Zijn familie zou hem vast dankbaar zijn als hij een juist huwelijk aan ging. Misschien was zijn vader al aan het onderhandelen.

Iwone moest giechelen door zijn woorden en liet Henry op haar benen staan, zodat hij kon springen. 'Oh, Henry, hij had vast alleen maar oog voor een bepaald meisje. En dan bedoel ik niet mezelf,' zei ze samenzweerderig tegen haar zoon, terwijl ze grinnikend Thomas zijdelings aan keek. Toch was ze al snel weer stil en keek ze Thomas benieuwd en een tikkeltje angstig aan. 'Ik heb het er nooit echt met mam en pap over gehad, over… huwelijken, trouwen, maar weet jij misschien of ze van plan zijn om mij en Tobias goed te keuren? Of dat ze mij opnieuw gaan uithuwelijken?'

'Wel, je bent de enigste dochter, maar misschien focussen ze zich eerst wel op onze broers. Als Devon nu eens hier was had hij vast een vrouw ten huwelijk gekregen. Maar misschien kan ik ze van je af leiden.' Zolang Thom een goed huwelijk aan zou gaan, lieten hun ouders Iwone misschien met rust. 'Ik denk niet dat ze Tobias goed keuren. Zou je echt met hem willen trouwen?' Thom hield erg bewust Gytha buiten dit gesprek. Het was een onderwerp waar hij erg verlegen over was geworden.

Iwone keek haar broer met een dankbare blik aan en legde haar hand op zijn been. 'Thomas, je hoeft nooit, maar dan ook nooit zoiets ingrijpends voor mij te doen. Je verdient een vrouw van wie je houdt! Dat mam en pap dat nou niet inzien…' mompelde ze zachtjes en nukkig. Ze zuchtte diep bij zijn woorden en liet Henry weer rond kruipen. Daarna keek ze blozend naar Thomas: ze had nog nooit over zulke zaken met iemand gesproken. 'Aan de ene kant heel graag, maar aan de andere kant ben ik ook bang. Ik vrees zo dat mam en pap teleurgesteld zullen zijn. Maar ze zullen nooit een royale man vinden die met mij wil trouwen, laat staan een familie die mij erbij willen krijgen. En Tobias.. Ik-ik denk dat hij echt van me houdt en van Henry.'

'Het is een verantwoordelijkheid die we dragen, Iwone. Ik kan er niet zoveel tegen doen. Als ik nu al vrede neem met deze keus dan bespaar ik mezelf een hoop slapeloze nachten.' Thom was nooit iemand geweest die echt in zou gaan tegen zijn ouders of tegen de tradities. Het reizen dat hij de afgelopen twee jaar had gedaan was een uitzonderlijke beslissing van hem geweest, maar gelukkig was het voor de Noordelijke adel niet erg zeldzaam. Met een kleine glimlach bestudeerde hij Iwone's gezicht terwijl ze over het huwen van Tobias sprak. 'Ik denk niet dat veel mannen je kunnen weigeren. Dat denk jij misschien, maar je bent nog even aantrekkelijk.' Misschien was ze zelfs nog wel een betere partij nu er bewijs was dat ze vruchtbaar was en dus nageslacht op de wereld kon zetten.

'Ik weet het,' zei Iwone zachtjes. Er was aan haar lichaam niet meer te zien dat ze een baby had gehad en ze was nog erg jong. Ze sloeg haar ogen neer en realiseerde zich des te meer wat voor belangrijke positie zij had in hun familie. De zoons van de andere families konden zich enkel binden met de Storms door met háár te huwen. Voor de dochters waren er natuurlijk genoeg mannen. 'Ik weet niet wat ik moet zeggen, Thomas. Natuurlijk wil ik mijn verantwoordelijkheid dragen, maar moet ik daarvoor mijn relatie met Tobias verbreken? Ik weet dat het nooit zal mogen van mam en pap, maar-' Ze had rode wangen van opwinding gekregen en stond op, om te ijsberen voor de bank. 'Wat denk jij dat ik moet doen?'

Thomas keek getergd naar zijn zus en hield Henry bij zich terwijl Iwone door de kamer heen en weer liep. 'Ik weet het niet, Iwone. Ik zou het echt niet weten. Had ik er maar enig benul van!' Hij keek naar zijn neefje die zijn armen naar zijn moeder uitstrekte. 'Maar je hebt altijd Henry nog en mij. Hoe boos pap en mam ook op je zullen zijn met welke beslissing die je dan ook maakt, ik oordeel er niet over, oke?' Hij wilde dat ze wist dat er altijd iemand voor haar was, die klaar stond om haar op te vangen.

'Had ik er ook maar enig benul van!' Al snel begon ze weer te lachen en besefte ze dat het geen zin had om treurig te doen. Ze nam weer plaats naast haar broer en vouwde haar handen in elkaar. 'Ik zal eerst gaan praten met Tobias en kijken wat er aan de hand is. Dan pas zal ik beslissingen kunnen maken.' Zachtjes gleed Iwone met haar vingers door Henry's haren en zuchtte diep. 'Ik zou niet weten wie van de royale mannen een goede vader voor Henry zou kunnen zijn, buiten David zelf.'

'Iedere man heeft het in zich om een goede vader te zijn,' beaamde Thom met een knipoog. 'Ze proberen het alleen maar al te graag te verbergen.' Hij grinnikte, maar ging vervolgens op serieuzere toon verder. 'Misschien moet je toch nog eens met David praten. Niet zo direct als je gewend bent, maar subtieler. Het is voor hem ook nogal een schok allemaal, denk je ook niet?' Thom had al uren besteed aan de vraag waarom David zo had gehandeld als hij had gedaan. Zo kende hij hem niet. Zo was hij nooit geweest toen Thom vrienden was met Gregoire en David.

Iwone knikte instemmend en dacht aan haar eerdere gesprek met David. 'Het is inderdaad een schok... Ik had het helemaal anders moeten aanpakken. Ik had het hem meteen moeten vertellen toen ik zwanger bleek te zijn. En ik spreek hem steeds aan als hij het zo druk heeft... Misschien, als de vergaderingen goed gaan, kan ik hem weer eens opzoeken!' zei ze optimistisch, maar voelde hoe haar glimlach kleiner werd. 'Als hij me überhaupt nog wil spreken.' Ze leunde tegen haar broer aan en moest lachen om zijn woorden. 'En in al die verre Oorden moet je toch wel interessante vrouwen tegen gekomen zijn?'

'Maar blijf onthouden dat het niet alleen jouw schuld is. David had misschien ook op een andere manier kunnen reageren.' Thom zou er alles aan doen om het idee uit Iwone's hoofd te krijgen dat zij alle schuld had. 'Spreek hem anders eerst een keer aan op een officiële gelegenheid. Dan zal hij wel met je moeten praten.' Hij knipoogde samenzweerderig naar zijn zus en moest lachen toen ze weer terugkwam op het onderwerp vrouwen. 'Je laat het er niet bij zitten, hè?' Hij haalde zijn schouders op. 'Ze waren interessant, meer niet.' Ze hadden zeker zijn interesse gewekt en hij had ook met verscheidene vrouwen het bed gedeeld, maar het was nooit meer dan dat. 'Zou het denk je erg vroeg zijn om Gytha het hof te maken?' vroeg hij uiteindelijk maar.

Iwone moest hard lachen om zijn samenzweerderige toon en knikte instemmend. 'Er zal vast nog wel eens een borrel komen. Als de vergaderingen voorspoedig lopen, zal ik hem eens aanspreken.' Meteen voelde ze al hoe ze het warm kreeg aan de gedachte en hoe haar buik zich nerveus in allerlei bochten kronkelde. Ze wou net iets zeggen, toen hij opeens weer Gytha aanspande. Haar ogen werden groot en ze zocht naar een teken van humor in zijn ogen, maar die was ver te vinden. 'Thomas, dat kan je niet doen! Nog niet zo vroeg! Misschien heeft Gytha wel een andere royale prins op het oog en als jij haar eenmaal het hof maakt, dan kan ze niet weigeren! Dat kan je haar niet aan doen….' Toch glimlachte ze geruststellend naar hem en legde haar hand op de zijne. 'Spreek haar nog eens aan en probeer stiekem wat hints te laten vallen over een huwelijk. Peil haar reactie en dan weet je of je groen licht hebt!' Ze giechelde en schudde ongelovig haar hoofd. Ze zaten elkaar werkelijk relatietips aan het geven. 'En stiekem weet ik wel zeker dat je grote indruk op haar hebt gemaakt. Met nadruk op gróót,' pestte ze hem, terwijl ze naar zijn imposante gestalte gebaarde.

Thoms gezicht viel ineen toen Iwone zijn plan zo vluchtig afwees. Was er een andere royale prins waar Gytha een oogje op had? Bij de Goden, wie wist wie er nog meer avances maakten bij Gytha. Hij was vast niet de enige die haar een aardig meisje vond. Hij hervond zijn goedlachse houding weer toen Iwone een grap over zijn omvang maakte. 'Dat win ik in ieder geval van al die andere mannen.' Grinnikend kwam hij overeind en liet zijn polsen knakken. 'Ik ga zo nog wat trainen, dus ik je laat je weer alleen met die kleine.'

Iwone kwam ook overeind en rekte zichzelf gapend uit. Henry had de hele nacht gehuild en ze had dan ook nauwelijks een oog dichtgedaan. Het was raar voor hem, en natuurlijk ook voor haar, om in een andere omgeving te zijn dan ze gewend waren. 'Kop op, Thomas! Ik weet zeker dat ze je wel leuk vindt! Je moet gewoon even peilen of er andere mannen in het spel zijn, en zo niet, dan sla je je slag!' glimlachte ze breed en vervolgde dramatisch op bekakte toon: 'En hopelijk word je dan heel succesvol in de liefde en krijg je veel, veel, veel kindjes!' Ze drukte een kus op zijn wang en duwde hem richting de deur. 'Ga dan maar snel. Ik ben heel erg blij dat je bent langsgekomen.'

Thom glimlachte glunderend. Zijn zus had vast gelijk. Als hij het gewoon subtiel aan zou pakken, dan kwam het vast goed. En anders dan kon hij altijd nog de eeuwige zeeman worden, net zoals in de verhalen die zijn grootmoeder had verteld toen hij een kereltje was. Grinnikend kuste hij haar nog snel terug en zwaaide hij naar zijn neefje. 'De volgende keer is het jouw beurt om bij mij langs te komen.' Met een knipoog en een aai over haar bol nam Thom afscheid en verdween hij de gang weer op.

Iwone had Henry vroeg naar bed gebracht en lag nu zelf op haar bank een boek te lezen. Ze had samen met hem het hele kasteel ontdekt en ze hadden daarna ook nog gespeeld bij de fontein. Hij was dus al snel ingedut en daardoor had ze de hele avond voor haar zelf. Het gesprek met de andere vrouwen had haar aan het denken gezet en ze was onmiddellijk in de Zuidelijke bibliotheek gedoken om bepaalde boeken te zoeken. Momenteel las ze een boek over kruidachtige geneeskunde.

Tobias had weer eens een avond vrij gekregen en dat was ene opluchting, maar tegelijkertijd ook niet. Hij wist dat hij nu naar Iwone moest gaan, dat hij haar eindelijk eens van zijn plannen op de hoogte zou brengen. Maar eerlijk gezegd was Tobias daar nog lang niet aan toe. Het lag hem erg zwaar zijn plan bij Iwone te brengen. Hij hield te veel van haar en toch dacht hij dat hij nooit genoeg van haar zou kunnen houden. Want wat had Tobias Iwone te bieden? Hij was haar vertrek binnen geglipt en klopt op de deur die naar haar zitkamer leidde. 'Iwone?' Hij verhief zijn stem niet, bang om Henry wakker te maken.

Iwone keek verbaasd op, toen er opeens op haar kamer werd geklopt. Meestal kwam haar familie niet meer zo laat langs en haar kamermeisjes had ze al een tijdje eerder weggestuurd. Toen ze was opgestaan en dichter bij de deur was, herkende ze Tobias' stem en opende ze de deur met een glimlach. 'Hé jij,' zei ze zachtjes en legde een hand op zijn wang, terwijl ze hem mee nam haar vertrek in. 'Hoe gaat het met je?' Hij zag er moe uit, wat natuurlijk niet onbegrijpelijk is met die constante dreiging van de rebellen. De wachters moesten altijd op hun hoede zijn.

Tobias glimlachte meteen toen hij Iwone zag. Hij pakte haar hand vast en kneep er zachtjes in terwijl hij haar het vertrek in volgde. 'Prima, wat moe, maar ik heb een volle nacht tegoed deze keer.' Het was voor het eerst dat hij weer een volledige nacht niet op wacht stond. 'En met jullie? Een leuke dag gehad? Heb je al zwangerschapstips uit kunnen wisselen met Agathe Halley? Of heb je Constance vandaag misschien gesproken?' Hij had van Dorian gehoord dat hij vader werd, die man straalde dag in dag uit, ook al stond hij op wacht. Had hij maar zoiets kunnen hebben. 'Sorry dat het me zoveel tijd heeft gekost om weer eens langs te komen.'

Iwone liet Tobias op de bank zitten en nam naast hem plaats. 'Ik heb vandaag een drukke dag met alleen Henry gehad. Maar gisteren - je zult het niet geloven - had ik een afspraak met alle adellijke vrouwen. Adelaide Mattiries had ons uitgenodigd.' Ze sloeg haar armen om zijn nek heen en drukte een kus op zijn wang, waarna ze moest lachen. 'Jij kan beter Dorian tips geven. Je was een geweldige steun tijdens de zwangerschap.' Ze wimpelde zijn woorden af en glimlachte geruststellend. 'Dat is geen probleem, het is begrijpelijk dat het nu druk is. In Tyrosh zullen we weer alle tijd hebben.'

Tobias plofte op de sofa en liet zijn hoofd naar achteren hangen op de rugleuning. 'Henry was vast blij dat hij ook weer eens jouw aandacht kreeg.' Hij grinnikte zachtjes en keek haar verrast aan toen ze over de andere adellijke vrouwen sprak. 'Werkelijk? Nogal een ondernemend type die Adelaide, is het niet? Maar het was vast fijn eens bij elkaar te zitten zonder mannen en verplichtingen.' Hij was nieuwsgierig naar de afspraak, maar zijn gedachten richtten zich al gauw op andere dingen. 'Iwone-' Zijn gezicht viel bij de gedachte wat dit haar zou doen. 'Iwone, ik weet niet of ik terug naar Tyrosh ga.'

'Hij heeft de hele dag enkel kunnen lachen,' zei Iwone met een lach. Daarna glimlachte ze en legde haar kin op zijn schouder. 'Heel erg ondernemend. Er was zelfs een buffet en er waren muzikanten! En het was inderdaad verfrissend om elkaar weer eens te spreken. Het zijn erg intelligente en hartelijke vrouwen.' Ze keek nieuwsgierig op toen hij haar naam noemde, maar verstomde bij zijn laatste woorden. Verward keek ze hem aan, terwijl ze nerveus glimlachte. Hij zou niet mee terug gaan? 'Waarom niet?' vroeg ze zachtjes.