Vertrekken van Agathe en Dorian

Er verscheen een grote glimlach op zijn gezicht bij haar gegiechel en liefdevol hield hij haar kin in zijn hand. 'En ik kan zien dat je alle mannen hun adem beneemt. Elke keer weer. Ik zou er spontaan jaloers van worden,' grinnikte hij zacht, waarna hij weer liefdevol zijn lippen op de hare drukte. Als automatisch schuifelde hij met haar mee en hield hij haar hand in de zijne, zoals een echte danspartner het betaamde. 'Ik ook. Elke dag weer.'

Agathe schudde lachend haar hoofd. 'Dan is het maar goed dat ik slechts om de gevoelens van één man geef.' Ze keek naar hun handen en neuriede zacht een deuntje dat in haar naar boven kwam. Na een tijdje onderbrak ze haar zachte gezang en keek ze Dorian lichtelijk beschaamd aan. 'Weet je nog op het bruiloftsfeest van David en Iwone?' Het was een zwarte dag in de geschiedenis van het land, maar voor Agathe was het niet zo eenzijdig. 'Ik had toen zo graag met je willen dansen. En je zag er zo indrukwekkend uit in je wapenrusting,' verzuchtte ze.

Dorian liet haar voorzichtig een rondje draaien en hield haar daarna weer vast, om verder te dansen. Dorian keek haar nieuwsgierig aan toen ze over de bruiloft sprak en stopte eveneens met dansen. Hij kon zich die dag nog als de dag van gisteren herinneren. In de nacht kwamen de beelden nog vaak terug, vooral hoe Agathe van de wagen af viel. 'Misschien komt er nog wel eens een bruiloftsfeest en dan kunnen we het over doen.' Hij glimlachte optimistisch en gleed met zijn hand over de zachte stof van haar jurk.

Glimlachend draaide Agathe met Dorian aan haar hand en kwam toen weer terug bij hem. Ze legde haar handen op zijn borst en keek naar zijn gezicht die van een frons in een glimlach overging. 'Er wordt zoveel gesproken over huwelijken ineens. Ik denk niet dat we hier weggaan zonder dat er verbonden zijn gesloten. Is het niet voor David dan zal het wel Gregoire zijn of Gytha.' Het was een opluchting dat zij nooit door het proces van uithuwelijken heen hoefde te gaan. Dat was altijd haar grootste angst geweest om vast te komen te zitten aan zo'n leven. Zij en Dorian hadden ongelooflijk veel geluk gehad en ze dacht niet dat iemand anders dit zo snel zou overkomen.

Dorian keek Agathe peinzend aan: hij had wacht moeten staan tijdens enkele vergaderingen en omdat nog niet alle leiders er waren, gingen de onderwerpen al snel over van rebellie naar huwelijken. 'Je zal waarschijnlijk gelijk hebben. Hebben ze eventuele huwelijkskandidaten waar ze goed mee op kunnen schieten?' Ondanks dat Dorian deel was van de familie, kende hij de familieleden verrassend slecht. Tijdens diners kwam er nooit iets geheims of privé's uit hun mond, waarschijnlijk door zijn aanwezigheid. 'Heb je trouwens zin om de buurt hier eens te verkennen?' vroeg hij met een brede glimlach.

'Nou, ik heb iets gehoord over Gytha en Thomas Storm, Iwone's broer die net terug is van zee. Maar ze is nog zo jong.' Agathe vergat dat ze zelf niet veel ouder was geweest toen ze met Dorian was getrouwd. 'Ik denk dat de focus op Gregoire en David ligt. Ik weet dat Adelaide Mattiries naar Davids hand dingt. Over Gregoire weet ik niets.' Ze was bang wat David van plan was met hun broer. Ze wist van Morena en ze gunde Gregoire iemand van wie hij hield ook al was ze niet van adel. Ze gunde hem evenveel geluk als ze zelf had gehad. Maar waarschijnlijk was dat te veel gehoopt. 'Dat lijkt me een goed idee.' Enthousiast klapte ze haar handen samen.

Dorian nam haar ondertussen mee naar hun slaapkamer en opende daar hun kledingkast, om geschikte kleding te zoeken. 'Ze is jong én hij zal waarschijnlijk snel weer op reis gaan. Dan blijft ze alleen achter… Of gaat ze misschien wel mee.' Hij wist van de avontuurlijke geest van Gytha en knipoogde hierbij naar Agathe. Met een diepe frons keek hij Agathe aan. 'Ik weet niet zeker of het nou zo'n goed idee is om het Oosten, de Mattiries, zoveel macht te geven.' Hij liet het onderwerp verder maar voor wat het was en zocht in de kast naar warme kleding voor Agathe.

'Al haar dromen zouden plotsklaps uitkomen,' verzuchtte Agathe. Ze was altijd wat angstig geweest voor Gytha's avontuurlijke neigingen. Ooit moest ze toch eens een fout maken. 'Misschien lost het wel een hoop op. De Rabbions waren niet erg blij toen zij gepasseerd werden en een prinses in het Noorden uitgekozen werd om koningin te worden. Adelaide lijkt me bovendien bekwaam en is hopelijk opgewassen tegen David.' Dat was haar grootste zorg, dat David nog een vrouw kon schaden zoals hij had gedaan bij Iwone. Maar ze dacht dat hij daar nu wel van geleerd moest hebben. Ze trok alvast haar laarzen aan en nam van Dorian met een glimlach een overjurk aan. Haar mantel hing nog over een stoel.

Dorian verwisselde ook zijn eigen laarzen, maar hield zijn wapenuitrusting aan. Het was verboden om buiten de muren van het kasteel te komen, maar misschien zouden ze het door de ogen zien als bleek dat Dorian voorbereid was op eventueel gevaar. 'Ik heb persoonlijk niets tegen de vrouw, maar wel tegen hun familie en hun doen en laten. Het is niet zomaar dat de rebellie in het Oosten is begonnen.' Hij hielp haar met het aantrekken van haar overjurk en cape, waarna hij tezamen het vertrek verliet.