Vertrekken van Agathe en Dorian

-

Dorian had zijn verplichte rondes rond het paleis van de Rabbion's gemaakt voor een bepaalde tijdsperiode. Iedere wachter had zo zijn eigen schema, maar Gregoire had ervoor kunnen zorgen dat die van Dorian net wat soepeler was dan die van de andere wachters. Daarom had hij vroeg in de middag weer naar zijn vertrekken kunnen gaan, om wat leuks te doen met Agathe. In het vertrek had hij haar niet kunnen vinden, dus had hij er een boek bij gepakt en wachtte hij geduldig.

Agathe had al een druk programma achter de rug gehad. Eerst was ze met Gytha naar de naaister geweest om een stevige, dikke jurk voor haar te laten maken en vervolgens had Edmund haar de stallen laten zien. Steeds kwamen ze terug op de belofte om samen te gaan rijden, maar het was nog maar de vraag of dat zou lukken. Een bediende had haar verteld dat Dorian zijn dienst er al op had zitten, dus snelde ze naar hun vertrekken en vond ze hem daar. 'Dat is vroeg,' merkte ze glimlachend op. Ze boog bij hem neer en drukte een kus op zijn wang.

Dorian keek op van zijn boek en keek toe hoe Agathe binnen kwam lopen. Met een brede glimlach stond hij op en drukte hij een liefdevolle kus op haar lippen. Na een lange discussie hadden ze David toch zover gekregen om Agathe mee te nemen. Ondanks dat ze nog maar drie maanden zwanger was, was er al een duidelijke zwelling van haar buik te zien. 'Ik heb een goed schema,' glimlachte hij en legde even zijn handen op haar buik. 'Hoe gaat het met je? Heb je een goede ochtend gehad?'

Agathe sloeg de mantel die ze om haar schouders had gedragen af en hing hem over een stoel heen. Het was maar goed dat de winter hier begon door te breken. In de dunne stoffen zomerjurken had ze nooit haar zwelling kunnen verbergen. 'Ik zal Gregoire daarvoor bedanken,' zei ze met een lach. Ze keek tevreden toe hoe Dorian zijn handen op haar buik legde en sloeg toen haar armen om zijn nek. 'Prima. Gytha gaat vast en zeker de harten van alle mannen hier veroveren. En Edmund heeft me de paarden laten zien. Het is jammer dat we niet kunnen gaan rijden in de bergen.' Ze streek zijn haar achter zijn oren en veegde grinnikend een veeg smeer van zijn slaap. 'En jij? Waar heb je gestaan?'

Dorian sloeg zijn boek dicht, nadat hij snel de pagina had uitgelezen, en legde deze op zijn nachtkastje. Daarna liep hij weer naar Agathe toe en wikkelde hij glimlachend zijn armen om haar middel heen. 'Gytha is een lief meisje, het is fijn voor haar dat ze nu eindelijk wel mee kan,' zei hij oprecht en wreef met zijn handen langs haar rug richting haar schouders. 'Hoe gaat het trouwens met je rug? Nog last van je schouders?' Hij moest lachen, toen ze de smeer weghaalde, en luisterde geïnteresseerd naar de woorden over Edmund. 'Ik zou hem heel graag nog eens ontmoeten. En ik heb trouwens bij de paleismuren gestaan. Er is niets interessants gebeurd.'

'Ik ben trots op Gytha, hoe ze het hier doet. Ze heeft nog veel te leren, maar daar staat ze gelukkig voor open.' Agathe speelde met een gesp op Dorians uitrusting en keek naar hem op. 'Het gaat prima. Ik denk dat het door het stil zitten op de rijtuigen kwam. Maar een goede nachtrust heeft het verholpen.' Ze kon zich niet voorstellen hoe het werk van Dorian moest zijn. Constant op je hoede zijn en wat nog meer. 'Ik zal hem hier eens uit nodigen dat hij met ons kan eten. Ik weet zeker dat hij jou ook graag wil ontmoeten.'

'Gytha doet me denken aan mijn jongere zussen,' glimlachte Dorian, terwijl hij door Agathe's haren streelde. Ondertussen nam hij haar mee naar de bank en liet haar daar plaats nemen. Hoe verder ze in de zwangerschap kwam, hoe brozer ze eruit kwam te zien. 'Doe dat maar. Het lijkt me erg interessant om hem eens te spreken.' Hij nam naast haar plaats en overhandigde haar een bord met lekkernijen.

'Oh, heb je al antwoord gehad van je familie op je brief?' Agathe en Dorian hadden samen een brief geschreven aan zijn familie over het heugelijke feit dat ze een kindje verwachtten. Door het reizen zou het echter kunnen dat het antwoord eerst naar Evenfall zou zijn gegaan en nu pas onderweg was naar het Zuiden. De communicatie ging erg moeizaam zo over het hele land. Ze trok de laarzen die ze onder haar jurk droeg uit zodat ze haar voeten op de bank kon trekken en pakte één van Dorians handen vast. Teder drukte ze een kus op zijn vingers.

Dorian schudde zijn hoofd en legde zijn vrije arm om haar schouders heen. 'Zoals je eerder al had gezegd, de brief gaat waarschijnlijk eerst naar het Noorden en dan pas naar het Zuiden. Het zal dus nog wel even duren voordat we antwoord krijgen.' Hij keek nogmaals naar haar buik, die, terwijl ze zat, zichtbaar werd, en keek haar nieuwsgierig aan. 'Hebben mensen het nog gezien? Of heb je het iemand verteld?'

'Helaas wel.' Agathe had maar al te graag het gezicht van haar schoonmoeder willen zien als ze de brief in handen kreeg. Dat ze de reactie via het geschreven woord moest ervaren vond ze al erg jammer, maar dat dat dan ook nog zo lang moest duren ergerde haar zeer. 'Nee en dat is maar goed ook. David heeft het me uitdrukkelijk verboden om het bekend te maken, maar ik heb het Edmund verteld. En ik kan het ook niet voor Iwone verbergen, maar verder zal ik me stil houden.' Ze glimlachte bescheiden en cirkelde met haar vinger over haar buik. 'Ik denk dat we een tweeling krijgen,' vertelde ze zachtjes.

Hij legde zijn hand op Agathe's wang en glimlachte zwakjes. Hij vond de roddels die rondgingen over hun huwelijk al erg genoeg en hij wilde er niet eens over na denken hoe iedereen zou reageren als uitkwam dat Agathe zwanger was… van een wachter. Bij haar laatste woorden keek hij haar verrast aan en al snel schoten zijn ogen naar haar buik toe. 'Denk je dat echt?' vroeg hij zachtjes, terwijl hij zijn hand op de hare legde en gelukzalig glimlachte. 'Twee jongetjes, twee meisjes of een jongen en meisje?'

'Niet zeker natuurlijk, maar ik heb zo'n voorgevoel. Moeder zegt dat een moederinstinct nooit fout is. Dus wie weet wordt ons twee kinderen gegund.' Agathe legde haar hoofd tegen zijn schouder en vervlocht hun vingers. 'Dat durf ik niet te zeggen. Maar ik hoop dat ze hun vaders mooie ogen zullen krijgen.' Glimlachend keek ze naar Dorian op en drukte ze een kus op zijn lippen. Vervolgens ging ze weer comfortabel tegen hem aan zitten. 'Heb je trouwens nog iets gehoord over de bijzondere gasten?' vroeg ze na een tijdje nieuwsgierig.

Dorian liet haar comfortabel tegen hem aan leunen en liefdevol drukte hij enkele kussen op haar haren. 'Mijn moeder heeft het daar ook weleens over gehad. Ze wist bij al haar dochters dat het ook echt meisjes zouden zijn, maar bij mij had ze een ander gevoel. En ik bleek dus ook een jongen te zijn.' Hij kneep zacht in haar hand en keek nogmaals naar haar gezwollen buik. 'Ja, iedereen heeft het over hen! Ik heb alleen gehoord dat ze uit het buitenland komen en er nogal extravagant uit zien. Verder niets.'

'De vreemde eend in de bijt,' grapte Agathe met een glimlach. Het was misschien wat overdreven, maar Agathe snakte ernaar om terug naar Dorians familie te kunnen gaan. Ze wilde graag weer in die huiselijke sfeer terecht komen. Het was zo'n verademing geweest al die maanden geleden, vooral na de dood van haar vader. Haar eigen familie was gelukkig ook wat hechter geworden, maar alsnog was er voor Agathe een groot obstakel en dat was haar relatie met David. 'Oh, je hebt ze natuurlijk nog niet gezien. Het was inderdaad nogal een gezicht. Ze hebben in ieder geval de aandacht weten te trekken. Ik ben benieuwd wat hun reden is om hier te zijn.'

Dorian keek haar geamuseerd aan en sloeg zijn armen om haar heen, terwijl hij zachte kusjes gaf op haar schouder en in haar nek. 'Het heeft vast met macht te maken… zoals altijd,' grinnikte hij. 'Of handelsrelaties. Dat valt trouwens ook weer onder macht.' Hij glimlachte naar haar en gleed met zijn hand over haar wang, om daarna een kus op haar lippen te drukken. 'Kan je ze voor me beschrijven? Nu heb je me erg nieuwsgierig gemaakt.'

Agathe werd afgeleid door Dorians lippen en leunde glimlachend naar hem toe. Ze kuste hem terug en gleed met een hand door zijn haar. 'Ik kan het proberen, maar je zou het echt eens moeten zien.' Zuchtend keek ze haar man aan. 'Misschien kan ik David nog eens vragen of je eens mee mag eten, op z'n minst.' Hopelijk zou David er eindelijk mee in stemmen dat Dorian zo langzamerhand écht deel uit ging van maken van de familie en bij de plechtigheden en wat nog meer mocht zijn. Ze zuchtte nogmaals, maar beschreef toen met een glimlach hoe Rani en Syrian Omat er uit zagen. 'De stoffen die ze droegen waren erg dun en vooral de vrouw droeg laag op laag van felle kleuren. Er waren erg bijzondere patronen geborduurd op de kleren van de man. Ze droegen ontzettend veel goud en juwelen. Ik zou bezwijken onder dat gewicht.'

Dorian kuste haar tevreden terug en haalde toen zo achteloos mogelijk zijn schouders op. 'Als David niet wil dat ik erbij zit, dan moeten we dat gewoon opvolgen. Ik ben al blij genoeg dat hij ons huwelijk heeft toegestaan. Ik zou niet meer durven om aan de verkeerde zijde van hem te belanden.' Met een glimlach keek hij haar aan. Het was geweldig dat Agathe hem meer erbij probeerde te betrekken, maar hij was en bleef een doodgewone soldaat en wachter. Nieuwsgierig luisterde hij naar de woorden over de Omat broer en zus en probeerde zich er een beeld van te krijgen.

'Dorian, jij belandt nooit aan de verkeerde zijde van iemand. David mag je graag, dat weet ik zeker.' Voor hij met Agathe was getrouwd was hij hoofd geweest van de lijfwacht. Dat zei toch wel iets. Bovendien hoorde ze altijd alleen maar lovende woorden over hem. Het was pas als er over hun huwelijk werd gesproken dat mensen niet wisten wat ze moesten zeggen. 'Gelukkig zijn zij er om de gedachten van iedereen even af te leiden van de gruwelijke gebeurtenissen.' Iedereen was erg gefascineerd door de vreemde verschijning. Ze had haar dienstmeisjes al vol bewondering horen spreken en Gytha was er ook vol van.

'David en ik kunnen het inderdaad goed met elkaar vinden, maar dat betekent nog niet dat hij me ook accepteert als volwaardig, royaal familielid, of ooit zál accepteren als iets anders dan een wachter.' Na zijn huwelijk had hij maar weinig contact gehad met David: meestal ging het via Agathe, Gregoire of andere wachters. Hij had dus eigenlijk geen idee hoe David momenteel over hem dacht. 'Als het maar niet een te grote afleiding is. Iedereen is hier voor een belangrijk doel.'

Agathe wist dat ze ontzettend blij moest zijn dat ze met haar grote liefde had mogen trouwen, maar het pijnigde haar dat Dorian niet volledig werd opgenomen in haar familie. Vooral nu ze samen een kind zouden krijgen, had ze wel gedacht dat iedereen bij zou keren. Gelukkig was Gregoire sympathieker tegenover Dorian en voor haar moeder gelde hetzelfde. 'Hopelijk ben ik een niet te grote afleiding voor jou als je aan het werk bent,' beaamde ze glimlachend.

Met een kleine glimlach streelde hij met zijn duim over haar wang. Haar gezicht stond gepijnigd en dat was vervelend om te zien, vooral omdat hij wist dat het om hem ging. 'We zullen het gewoon moeten afwachten. Misschien verandert alles wel als we eenmaal ons kindje hebben,' zei hij hoopvol, terwijl hij nu overtuigender naar haar glimlachte. Hij was ondertussen opgestaan en sloot de deuren die naar het balkon leidden. Het was buiten snel koud geworden en hij wou niet dat Agathe koud zou vatten. 'Ik kan mijn werk en privé goed scheiden,' lachte hij.

'Alles verandert sowieso als wij onze zoon of dochter vast mogen houden.' Glimlachend keek Agathe naar Dorian. Dat idee wende nog steeds niet helemaal, maar ze wilde er ook nooit gewend aan raken. 'Dwalen je gedachten nooit af naar iets wat niet met je werk te maken heeft?' Plagend lachte ze en stond ze op van de bank. Ze liep naar de tafel waar allerlei papieren op lagen en pakte een envelop met een brief voor haar moeder die ze aan de bediende gaf. Deze gaf hun zo meteen meer privacy door zijn positie bij de deur te verlaten. Vervolgens liep ze met een glimlach op haar man af en sloeg haar armen om zijn middel.

Dorian moest om haar woorden lachen en liep naar de haard toe, om deze aan te steken. 'Om heel eerlijk te zijn, hangt mijn blik wel altijd ergens rond je. Maar de andere wachters hebben dat allang opgemerkt en ik word nu dus vaak ergens buiten de grote zalen geplaatst bij zulke evenementen. Afleiding kan je je kop kosten.' Toen de haard aan was, stond hij op en sloeg hij ook zijn armen om zijn vrouw heen. Zacht drukte hij zijn lippen op haar voorhoofd en nam haar daarna in een tedere omhelzing. 'Ik hou van je, Agathe,' murmelde hij.

Agathe hield giechelend een hand voor haar mond. Het was nog altijd apart om te weten dat er iemand altijd voor je uit keek en dat zijn blik op jouw gevestigd was. 'Ik ook van jou, Dorian.' Ze zette haar vingers in zijn haar en kuste hem liefdevol. Haar lippen krulden op in een glimlach en zacht leidde ze hem mee dat ze bijna dansend voor de haard liepen. Schuifelend keek ze naar haar echtgenoot op en legde ze een hand op zijn wang. 'Ik zou dit eeuwen kunnen volhouden.'