De vertrekken van Gytha en Thomas

Iwone voelde hoe haar hart brak door de woorden van Gytha en treurig keek ze haar aan. Alle herinneringen aan Leo kwamen naar boven door deze woorden en moeizaam slikte Iwone. Gelukkig kon ze zichzelf groot houden voor Gytha en glimlachte ze ook zwakjes. 'Hij zou vast iets met schepen gedaan hebben, net zoals zijn vader,' zei ze zachtjes, waarna ze knikte. 'Natuurlijk kunnen we ook hier blijven. Misschien komt Thomas dan ook wel plotseling binnen wandelen!'

'Daar zou ik niet al te veel op rekenen. Hij komt meestal pas 's avonds laat terug, soms lig ik zelfs al in bed.' vertelde ze. 'Ik moet binnenkort eens met hem gaan praten. Ik weet wel dat dit zijn manier van verwerken is, maar het schiet zo echt niet op.' Gytha zag het niet als verwerken, maar meer als verstoppen. Hij verschuilde zich letterlijk in zijn taak, om zo maar nergens aan te hoeven denken. 'Ik denk ook dat ie net zo van de zee had gehouden van Thom. Het zit in zijn genen.' zei ze met een glimlach.

'Zo laat pas?' vroeg ze verbaasd, terwijl ze diep fronste. Ze wist niet dat hij zó hard en lang werkte. Haar moeder had haar al eerder verteld dat ze zich zorgen om hem maakte, maar toen had Iwone nog gedacht dat het nog wel mee viel. 'Ik denk dat dat een heel goed plan is, Gytha. Het is inderdaad verstoppen en vermijden wat hij doet. En daar schiet je helemaal niets mee op, soms bereik je zelfs het tegengestelde effect.' Ze glimlachte en keek door het raam heen naar de zee. 'Ik denk het ook.' Het was des te tragischer dat hij was verdronken.

'Ach, soms weet ik echt niet wat ik moet doen. Aan de ene kant denk ik dat ik hem soms maar moet laten, maar aan de andere kant wil ik gewoon zo graag even met hem praten... Gewoon, praten.' Het hoefde niet eens over Leo te gaan, als ze maar gewoon meer konden delen. Over hoe hij zich voelde en andersom.

'Ik denk dat het enige wat je kan doen, is dat je eerlijk tegen hem moet zijn en vertellen wat je dwars zit. Dat je gewoon een normaal gesprek wil hebben! Misschien kunnen jullie binnenkort wel iets met zijn tweeën doen, zoals een boottochtje of een wandeling door de tuinen heen? Ik denk Thomas daar ook heel erg behoefte aan heeft. Het zou me niet eens verbazen als hij heel erg opgelucht is als je het aan hem voorstelt,' stelde Iwone voor. Ze pakte opnieuw een koekje en beet er afwezig op.

'Misschien heb je wel gelijk en moet ik gewoon door de zure appel heen bijten.' Het begin was altijd het moeilijkst en dat was ook zeker iets wat Gytha nu voelde. Haar blik viel op het bord met koekjes, waarna ze begon te lachen. 'Je kan dadelijk het bord wel weer meenemen, als het zo door gaat duurt het niet lang voordat hij leeg is.' grinnikte ze en zuchtte kort in en uit. 'Bedankt, Iwone. Ik laat het misschien niet altijd blijken, maar ik ben heel erg blij dat ik jou hier heb.'

'Ik denk dat je je ongelofelijk opgelucht voelt als je er met hem over praat,' zei Iwone met een geruststellende glimlach. Zelf keek ze ook naar de koekjes en naar degene in haar hand, waarna ze moest lachen en nog een hap nam. 'Ik heb toch geen man, dus ik kan eten wat ik maar wil,' giechelde ze, ook al kon ze er eigenlijk totaal niet om lachen. Toch glimlachte ze verder en legde ze haar hand op die van Gytha. 'En ik ben heel erg blij dat ik jou hier heb, Gytha. En ik ben nog blijer dat mijn broer zo'n lieve vrouw heeft gevonden.' Ze sloeg haar armen om Gytha heen en glimlachte.

'Je vindt wel een man, dat weet ik zeker Iwone.' Ze had Henry dan misschien, maar ze was nog steeds een perfecte kandidaat om te trouwen. Ze omhelsde haar stevig en glimlachte kort. Gytha wist dat Thomas zijn enigste zusje liever niet uithuwelijkte aan iemand die ze niets vond en gelijk gaf ze hem. Iwone verdiende het om een goed en gelukkig huwelijk te hebben, net zoals zij en Thomas dat hadden. 'Ik weet zeker dat het goed komt.' verzekerde ze haar nogmaals.

Iwone glimlachte zelfverzekerd, maar zo voelde ze zich totaal niet. Ze had er weinig vertrouwen in dat er ook maar een man was die met haar wou trouwen. De laatste tijd had ze wel enkele kleine affaires gehad met mannen, maar dat waren dan mannen uit het dorp waar ze werkte en lang duurde het allemaal ook niet. Ze herinnerden haar aan Tobias en zelfs ook aan David, waardoor ze al snel weer afstand had genomen. 'Het zal inderdaad vast goed komen,' zei ze, waarna ze op stond. 'Ik moet Henry zometeen ophalen bij de Septon. Ik vond het enorm gezellig om je weer eens te spreken en het stelt me enorm gerust dat het zo goed met je gaat.' Iwone glimlachte en drukte een kus op haar wang.

Gytha stond ook op en knikte glimlachend. 'We gaan snel een keertje samen iets leuks doen.' beloofde ze haar en liep met haar mee richting de deur. 'Doe Henry de groetjes van me en bedank hem voor de bloemen die hij had geplukt.' Ze vond het lief dat haar neefje dat voor hen had gedaan en ze zou het Thomas vanavond ook nog mededelen: ze wist dat hij het vast en zeker ook erg fijn vond dat zijn neefje zo aan hen dacht. 'En vergeet het niet hè, stuur David een raaf om te vragen of hij die brief wil schrijven! Ik weet zeker dat het dan goed komt met Henry.'

'Leuk, ik kijk ernaar uit,' zei Iwone met een brede glimlach, waarna ze naar de deur liep. 'Ik zal hem de groetjes doen en vertellen dat hij de volgende keer zelf zijn cadeautjes voor jou mag brengen.' Hij had altijd wel iets dat hij aan zijn familie wou geven. De ene dag kwam hij weer met bloemen thuis, de andere keer met stenen en dan had hij weer wat insecten gevonden. Gelukkig vonden de tuiniers het altijd leuk als hij weer eens met slakken en lieveheersbeestjes aan kwam zetten. 'En ik zal hem meteen een brief sturen! Ik denk dat dat echt ervoor gaat zorgen dat hij gaat lezen.' Ze nam voor de laatste keer afscheid van haar schoonzusje en liep daarna de vertrekken uit.