Het Stadplein

Ayira keek hem met een verwarde blik aan en voelde hoe ze ook geïrriteerd werd door zijn ondankbaarheid. Haar arm had ze wel mooi verdraaid bij die beuk en het was ook nog eens haar vechtarm! 'Weet ik veel! Ik was te druk bezig om te kijken hoe je bijna gedood werd door twee rebellen,' siste ze terug, terwijl ze met haar schouder boos tegen hem aan beukte toen ze langs hem liep. Toch keek ze wat beter en wees ze naar Gregoire, die met een bloedend arm op hen af kwam lopen. 'Je had beter op hem kunnen letten.'

Tot zijn eigen ergernis had hij David niet kunnen helpen om de rebel te vangen en mee te nemen naar het kasteel. Zijn arm bloedde te erg. Gelukkig was het niet dodelijk, maar het was wel een nare sneed, waardoor hij niets met zijn arm kon. Snel haastte hij zich op Ayira en David af. 'Laten we nou maar gaan naar het kasteel, David.' Er waren teveel gewonden en doden gevallen om zelfs Gregoire's bloeddorst aan te blijven houden. 'Ik wil weten hoe het met Leonard is.'

Ioan lag als verdoofd op de grond en kon enkel het gezicht van Gwen voor zich zien. Hij had gefaald. Hij had nogmaals gefaald, net zoals bij Elia. Pas toen Cateline tegen hem sprak, kwam hij met moeite overeind en leunde hij op haar schouder met zijn hand. 'De volgende keer ga ik hem doden, ik zweer het je!' siste hij kwaad en draaide zich om, om richting Eugenides te lopen. Misschien moest hij maar eens wat leiderschap overdragen aan anderen. Dan kon hij zich meer op zijn training richten en nog sterker worden voor de volgende keer dat hij in gevecht zou raken met David.

'Een bedankje zou ook fijn zijn..' mompelde ze, terwijl ze achter hem aan liep richting de rest. Er waren nog maar bar weinig bewakers te zien, waarschijnlijk waren de meeste binnen bij de gewonden. Als ze er al waren, deden ze in ieder geval niet veel. 'Dus, wat nu? Terug naar ons oude leven en wachten tot hij zich weer eens buiten zijn kasteel waagt?' vroeg Cateline, tegen niemand in het speciaal.