Slaapkamer van William en Katarina

-

William kwam schaterlachend de slaapkamer in, terwijl hij Katarina met zich meetrok. Onmiddellijk stuurde hij alle dienaren weg, die in de slaapkamer stonden, en sloeg hij met een klap de deur dicht. De geluiden van het feest dat nog steeds verderging werden hierdoor gedempt. Nadat hij diep adem had gehaald, richtte hij zich op zijn vrouw - hij mocht haar zo eindelijk noemen! - en glimlachte hij liefdevol. Ook een tikkeltje verlangend. 'Kom eens hier, Katarina.'

Katarina had expres weinig gedronken omdat ze alles van deze nacht wilde meemaken. Een subtiele glimlach speelde over haar lippen heen toen haar man haar naar zich toe trok en liefdevol drukte ze haar lippen op die van hem. Ze had nog steeds haar prachtig, met goud en juwelen ingelegde, jurk aan en ze vond het haast jammer om hem uit te moeten doen: hij was zo prachtig. 'Wat is het, liefste William.'

William genoot van haar lippen en ging tijdens de kus op zijn bed zitten, om haar tussen zijn benen in te laten staan. Hij nam een lang moment om haar nog eens te bekijken en gleed met zijn hand langs haar heup heen. Zacht drukte hij zijn lippen op haar kaaklijn. 'Ik wil je nu wel eens zonder jurk zien,' grinnikte hij brutaal. Zijn vader en broers hadden hem al weken voorbereid op dit moment. Gelukkig had hij ook nog een goed gesprek gehad met zijn moeder dat vooral ging over hoe je een vrouw moest behandelen.

Katarina trok met haar hand de veters los, die het korset van haar jurk bijeen hielden. Het was een verbazingwekkend makkelijke jurk om aan en uit te trekken, dus het duurde dan ook niet lang voordat ze haar zware jurk, over haar lichaam naar beneden liet zakken. Toen de jurk op de grond lag, pakte ze William's handen beet en leidde deze over haar lichaam naar haar heupen toe.

William keek ademloos toe hoe ze eigenhandig haar jurk losmaakte en deze uit deed. Pas toen ze zijn handen vastpakte, kon hij zich weer bewegen en trok hij haar wat dichter naar zich toe. Katarina had alles wat hij verwachtte en verlangde van een vrouw: ze was zoveel beter, mooier, slimmer dan de adellijke vrouwen met wie hij hoorde te trouwen. Gelukkig had zijn vader dat ook al snel ingezien. Hij glimlachte naar haar en drukte zijn lippen weer op de hare, terwijl hij haar lichaam betastte.

Katarina was zich zeer bewust van haar lichaam - haar familie had altijd gezegd dat ze het goed zou doen in het bordeel, maar daar had Katarina zelf nooit aan toe gegeven - en ze genoot dan ook van William's reactie. Ze was misschien nog niet lang woonachtig in het koninklijk paleis, ze voelde zich hier al helemaal thuis. Toen William haar lippen weer kuste, liet ze zichzelf naast hem op het bed liggen en frummelde ze wat aan de touwtjes van zijn shirt.

William hielp haar met zijn shirt door hem zelf uit te doen en de kamer in te gooien. William had dezelfde zelfverzekerdheid over zijn lichaam als Katarina: hij trainde van kleins af aan al met wapens en daardoor waren zijn schouders breed en zijn borst gespierd. Zijn ogen waren gericht op Katarina's gezicht en zacht kuste hij opnieuw haar lippen. 'Ik hou van je, Katarina,' fluisterde hij tegen haar lippen, terwijl hij haar bovenop hem trok. 'En ik ben blij dat ik je eindelijk mijn vrouw mag noemen. En natuurlijk dat we dit élke avond kunnen doen.' Met een brutale grijns keek hij haar aan.

'En ik hou van jou.' fluisterde ze achter zijn woorden aan en kuste zijn kaaklijn en nek vurig. 'Ik zal je mooie erfgenamen schenken, William.' Gelukkig hoefde ze niet veel moeite te doen om ook zijn broek uit te krijgen. Toen deze op de grond lag, ging ze op het zachte berenvel liggen dat op het bed lag. 'Bemin me.'

'Het is je geraden,' bromde hij met een glimlach en keek goedkeurend toe hoe zijn broek werd uitgetrokken. Zelf trok hij de spelden in haar haren eruit, zodat haar haren omlaag en los hingen. Opnieuw kuste hij haar lippen, maar ging al snel omlaag naar de rest van haar lichaam. Hij wilde hun eerste nacht één van de beste maken. En gelukkig had hij genoeg tips gehad. Ondanks dat het warm in de kamer was, had hij kippenvel van verlangen.

Katarina kreunde zacht van genot bij William's strelingen en liet hem volledig zijn gang gaan. Nog nooit was ze aangeraakt door een man en ze wilde perse wachten tot haar huwelijksnacht. Natuurlijk had ze wel eens gefantaseerd over hoe haar eerste nacht met William samen zou zijn. Het sprong nu al boven haar verwachtingen uit en dit was enkel het begin.

William's lippen vonden opnieuw de hare en met een hand in haar haren trok hij haar weer tegen zijn lichaam aan. Het was een wonder dat ze beiden tot dit moment hadden kunnen wachten, vooral nu hij wist hoeveel genot het met zich meebracht. Zijn hand gleed over haar bijbeen en zacht beet hij op haar lip, om zo toegang tot haar mond te krijgen. 'Hoe vond je de plechtigheden en het feest?' vroeg hij zachtjes tussen de kussen door.

'De plechtigheden waren mooi en het feest was gezellig, maar niets kan deze avond overtreffen.' Dit moment zou ze voor altijd onthouden. De liefde en het geluk dat ze op dit moment voelde kon ze niet omschrijven. Er zouden vast meer nachten volgen, dat wist ze zeker, maar geen één zou aanvoelen als deze.

William draaide hen om, zodat hij boven haar hing en hij zacht kusjes op haar borstkas kon drukken. 'Dat gevoel heb ik ook,' glimlachte hij, maar voelde ondertussen ook de zenuwen spelen. Hij had dit nog nooit gedaan en had net zoals Katarina geen ervaring. Op dit moment had hij gewild dat hij het aanbod van zijn vader om naar een bordeel te gaan had geaccepteerd, zodat hij niet zo onervaren was geweest. 'Kat, mijn moeder heeft verteld dat het pijn kan doen voor jou. Ik zal proberen voorzichtig te doen, oké?'

'Het is oké.' verzekerde ze haar man en glimlachte. Ook haar eigen moeder én haar oudste zus hadden haar gewaarschuwd, maar ze was nergens bang voor: ze was er zeker van dat William haar met de grootste respect en zorg zou behandelen en de pijn zou vast niet zo hevig zijn als het geweldige gevoel dat hij haar zou geven. 'Wees niet bang mijn liefste William.'

William voelde zich rustig worden bij haar geruststellende blik en woorden. 'Ik ben niet bang,' zei hij met een pruillip, zoals enkel een jongen van die leeftijd kon doen, en begon haar weer te kussen. Zijn hand gleed langs haar middel naar haar heup en zo hield hij haar dicht tegen hem aan. Zo bracht hij zich al snel bij haar naar binnen en beminde haar voorzichtig. Het begon twijfelachtig en met een afwachtende blik keek hij haar aan.

Katarina had geen tijd om aan pijn te denken. Van genot kreunde ze zachtjes toen hij haar bereed. Toen ze haar ogen opende, zag ze zijn twijfelende blik. 'Ga door,' verzekerde ze hem en zette haar handen op zijn heupen om hem te sturen. Ondanks alle waarschuwingen voelde ze geen pijn, enkel genot.

William glimlachte opgelucht bij haar geruststellende en stimulerende woorden. Zachtjes ging hij verder, maar beetje bij beetje begon hij sneller te bewegen. Zijn lippen waren constant met de hare samengesmolten en haar lichaam voelde heerlijk zacht tegen de zijne aan. Hij voelde hoe zijn hoogtepunt dichterbij kwam. 'Ik- dit voelt geweldig,' murmelde hij tegen haar huid aan en greep met zijn handen in de dekens.

'Uhu...' Was op dit moment het enige wat ze kon uitbrengen. Ze gleed met haar vingers door zijn haren heen en kreunde zo nu en dan van het pure genot. Toen hij zijn hoogte punt had gehad, ademde ze zwaar in en uit en streek met haar vingers langs zijn licht bezweette rug. 'Dat was geweldig.' fluisterde ze in zijn oor en krulde zichzelf op tegen het berenvel.

William beleefde zwaar ademend zijn hoogtepunt en viel daarna vermoeid neer op de berenvel die op hun bed lag. Zijn borstkas ging zwaar op en neer en hij had even tijd nodig om op adem te komen. Al snel sloeg hij zijn armen om Katarina heen en trok hij haar tegen hem aan, om liefdevol zijn gezicht in haar nek te verbergen. Hij verstrengelde zijn benen met de hare en sloeg de vel om zijn vrouw heen. 'Jij bent geweldig,' verbeterde hij haar met een jongensachtige grijns.

Katarina nestelde zich tegen hem aan en glimlachte kort. 'Wij zijn geweldig.' verbeterde ze hem lachend en streek langs zijn haren heen. Ze was koud geworden van het zweten, dus wikkelde ze het berenvel extra strak om zichzelf heen. De sfeer die in de kamer hing was heerlijk: er hing een geur van wierook en het feit dat ze naast William lag maakte alles goed. 'Wie had ooit gedacht dat ik naast de toekomstige koning van Tarth zou eindigen?' vroeg ze, zachtjes giechelend en keek hem van onder haar wimpers aan.

William probeerde nog wat af te koelen en bleef dus boven de vel liggen. Met zijn ogen bestuurde hij haar gezicht en zacht gleed hij met zijn vinger over haar lippen heen. 'Zo zie je maar weer eens dat het leven vol verrassingen zit,' fluisterde hij. Eigenlijk was hij uitgehuwelijkt geweest met iemand uit de Storm familie, maar dat meisje had hem al snel verveeld en toen hij ook nog eens Katarina had ontmoet, had hij hun huwelijk afgebroken. Gelukkig was het nog niet openbaar gemaakt, zodat niemand wist van de afbreking ervan. En hij wou ook dat niemand ervan zou weten, vooral Katarina niet.

'Gelukkig wel, anders had ik maar een saai leven gehad.' Het was in haar ogen onvoorstelbaar dat ze nog geen half jaar geleden een simpele kledingnaaister was, met dat beroep als enig toekomstperspectief. En nu? Nu had ze alle mogelijkheden van de wereld. Vrouwen die tegen haar opkeken, dienstmeisjes die deden wat ze vroeg, kledingnaaisters die háár jurken maakte, een prachtige man die haar beminde. Ze had alles wat een meisje van haar leeftijd kon wensen.

William gleed met zijn hand over haar rug en ging toen ook onder het vel liggen, zodat hij haar weer tegen hem aan kon trekken. Hij wou zeggen dat koningin zijn ook niet de leukste baan ter wereld is, maar hij hield zich in en glimlachte enkel. 'We gaan een leuke tijd samen hebben,' murmelde hij, 'met de kroning, hopelijk ons eerste kind, de eerste jaren van onze heerschappij.' Verlangend drukte hij weer zijn lippen op de hare.

'Jou heerschappij.' verbeterde ze hem. Het zou niet haar taak zijn om te heersen, dat was die van hem. Het was haar taak om kinderen te baren en voor ze te zorgen. Ze had wellicht een voorbeeldfunctie: vrouwen zouden naar haar opkijken, ze wilde hebben wat Katarina had - al was dat in haar ogen nog steeds onwerkelijk. 'Ik weet zeker dat we prachtige kinderen op de wereld zetten. Ze hebben vast en zeker jou ogen.' Dat hoopte ze tenminste, ze kon geen genoeg krijgen van zijn prachtige ogen.