Verblijfplaats van de familie Mattiries

'David zal heus wel weten dat het slim is om zich te verbinden met een familie. Met de Storm familie heeft hij verpest, met de Rabbions gaat niet werken, en wie blijft er dus over? Wij, de rijkste en al snel de meest invloedrijke, hij zal ons nodig hebben en niemand, geen enkele raadgever, zal dat kunnen ontkennen.' Hij keek zijn zus met een glimlach aan. 'Ik ben bang dat je niet met een erg snuggere man gaat trouwen, Adelaide. Hij kent enkel de taal van verleiding en als we jou laten zien, weet hij niet hoe snel hij ons aanbod moet accepteren.'

'Dan is het maar goed dat ik heb leren glimlachen om jullie stomheden. Dan kan ik me tenminste inhouden als onze koning een misstap begaat.' Adelaide lachte geamuseerd naar haar broers en nipte nog eens aan haar wijn. 'Maar wij hebben onze band met de Rabbions ook al verpest. Aangezien de trotse Constance het aanzoek niet aannam. En ze blijkbaar een niet erg hoge achting van ons hebben, zo heb ik gehoord.' Ze zette haar wijn aan de kant en bestudeerde het patroon op haar jurk. Dat aanzoek was nogal in de soep gelopen en had een deel van de plannen al uitgesteld.

(Ik weet niet wie van de broers Constance een aanzoek heeft gedaan, maar ik neem maar even aan dat het Alistair was? Of eh, nouja, ik heb al gezegd dat ze een aanzoek van hen heeft gehad)

'Ach, de Rabbion's zijn ook niet bepaald de favorieten van de Halley's, dus ik zie daar geen problemen in. Zodra jij je plaats als koningin hebt ingenomen, is niemand een probleem meer. Je weet zelf ook hoe overtuigend je kan zijn en ik zie David niet aan als iemand die nee zegt tegen een prachtige dame.' zei hij grinnikend.

Arutha lachte geamuseerd mee, maar keek ondertussen ook bezorgd naar zijn zus. Een paar minuten eerder had hij zonder twijfel ingestemd met het plan, maar om zijn eigen tweelingzus te dwingen om een huwelijk aan te gaan? Misschien gingen hij en Alistair wel te ver. Toch besloot hij het onderwerp niet aan te spannen en het later aan zijn zus te vragen. Want voor hem kwam zijn familie nog steeds voor macht. Bij Alistair twijfelde hij daaraan. 'Dus, wanneer trekken we naar Tyrosh? Ik word gek van dit gat waar niets te doen is.'

Adelaide zuchtte overdreven en legde een hand op haar wang. 'Inderdaad, wanneer mag ik éindelijk mijn toekomstige man aanschouwen. Ik heb zóveel bewonderenswaardige beschrijvingen van hem gehoord. Hij is vast het éinde.' Het was voor Adelaide niet moeilijk om de roddelende vrouwen van kennissenkring na te doen. Ze moest het dagelijks doorstaan, dat onintelligente geroddel over mannen en vooral de koning. 'En misschien, mijn liefste broers, vinden we voor jullie tevens geschikte partners of wat jullie ook maar begeren.'