De Herberg.

Gwen keek naar Ioan op en bestudeerde zijn gezicht. Deze keer meende hij het en ze voelde zich op de een of andere manier zelfs trots. 'Prima. Dan krijg je morgen ook te horen wanneer je op wacht moet staan om die persoon te gijzelen. En ik verwacht dat jij het zo geloofwaardig maakt dat niemand door heeft dat ik er iets mee te maken heb. Desnoods laat je me neer slaan. Mocht het mislukken, mocht je óók in de gevangenis belanden, dan ben ik nog altijd in het kasteel.' Ze glimlachte sluw naar Ioan en knikte vervolgens. 'Elia zal ik alvast voorbereiden, maar je moet me één ding beloven-'

'Zorg dat het iemand is die veel waard is voor de koninklijke familie. En iemand die zich of haarzelf niet kan verdedigen. Dat maakt alles dan stukken makkelijker.' Hij knikte en wreef met zijn hand over zijn baardje. 'Ja, ik zorg dat ik je er niet bij betrek. Je bent veel te waardevol om ook in de kerkers te hebben,' gaf hij mompelend toe en keek haar toen met een opgetrokken wenkbrauw aan. 'Je iets beloven? Wat?!' vroeg hij benieuwd, maar ook een tikkeltje achterdochtig. Deze vrouw voor hem bleef Gwen.

Gwen nam alles goed in zich op. Ze kon natuurlijk niet een of ander nichtje van naar buiten lokken. Dat zou niet effectief genoeg zijn. In haar hoofd begon zich al langzaam een groter plan te vormen. 'Fijn dat je dat toch toegeeft na al die tijd,' merkte ze met enig sarcasme op. Ze nam zich echter een serieuzere houding aan toen het over de belofte ging. Verwijtend stak ze een vinger naar hem op. 'Als we Elia vrij krijgen en ze hier terugkomt, dan behandel je haar beter dan een stuk grof vuil. Ze verdient niet in het gevang te zitten, maar ze verdient het al helemaal niet om behandelt te worden zoals jij hebt gedaan. En als je denkt dat je dat niet kan, stuur haar dan alsjeblieft terug naar het Oosten. Ze kan naar mijn familie. Daar is ze dan in betere handen.'

Hij probeerde haar sarcasme te negeren en wenkte dat ze weg kon gaan, tot ze over de belofte begon. Hij bleef even stil na haar speech en knikte toen. 'Ik kijk wel wat ik ga doen. Ik- ik probeer haar echt goed te behandelen, maar ze wil waarschijnlijk na dit gebeuren niets meer met mij te maken hebben. Ik zal haar terugsturen, naar jouw familie. Dat is veiliger voor haar. Ik wil niet dat haar nog iets overkomt... Laat staan dat ze nog langer in die rotkerkers moet blijven!'

Gwen besloot niet te oordelen over Ioans gedrag en zijn woorden van nu waarin misschien spijt doorklonk. Daar was zij niet voor. 'Oke, dat is dan geregeld.' Ze liet haar hand weer naast haar lichaam zakken en gaf Ioan een laatste charmante glimlach. 'Ik moet weer aan het werk. Maar je hoort zo snel mogelijk en hopelijk veel van me.' Ze gaf hem een knik met haar hoofd als afscheid en vertrok toen uit de herberg, terug op weg naar het paleis. Ze moest nog duizenden pasteitjes maken, maar haar in haar hoofd draaide het vooral om het nieuwe plan.