Hoofdweg

Weg die leidt naar de grote poorten van Tyrosh.

Gregoire reed aan de achterkant van de enorme stoet die Evenfall naar Tyrosh trok. Over paar dagen zou het jaarlijkse havenfeest plaats vinden en van heinde en verre trokken royale families naar Tyrosh. Voor Gregoire betekende dat alleen maar een ontsnapping uit Evenfall. Nu David koning was geworden, had Gregoire enkele plichten gekregen en was hij het grootste deel van de dag druk bezig. Zijn vrije tijd besteedde hij aan Morena en zo hield hij geen tijd meer voor zichzelf over. Toen hij opeens David een stukje voor zich zag rijden, reed hij snel naar hem toe. 'David!'

Omringt door bewakers, reed David over het pad richting Tyrosh. Het havenfeest in het Noorden, ten ere van de goden, was iets dat ze ieder jaar bezochten en ook dit jaar moesten ze er weer aan geloven. Sinds hij het huwelijk met Iwone had verbroken, was de band tussen de Halley's en de Storm's nooit meer geworden wat het was. Natuurlijk had de dood van zijn vader hier ook iets mee te maken. De enige reden waarom hij hier nog was, was omdat hij nu de koning was en ze hem niets konden doen, maar hij was er vrij zeker van dat er momenten waren dat Leo hem wel kon wurgen. Toen hij zijn naam hoorde keek hij op en zag hij zijn jongere broer Gregoire aan komen rijden. 'Greg.' begroette hij hem eveneens en glimlachte.

Gregoire schonk de bewakers van David een geïrriteerde blik toen ze hem maar nauwelijks door lieten in de kring die ze vormde om David. Deze bewakers kwamen niet uit Greg's leger, maar waren geïmporteerd uit een of ander ver oord. Mensen beweerden dat deze mannen geen angst kenden. 'Word je niet gek van hun?' mompelde Greg zacht en glimlachte toen terug. Vriendelijk sloeg hij zijn broer op zijn rug. 'En, kijk je uit naar het feest?'

David haalde zijn schouders op. 'Ze doen hun werk en ze praten niet, dus ik heb niet zoveel last van ze.' merkte hij op en grijnsde naar zijn broer. 'Zin in het feest, dat zeker. Zin om de Storm's te zien? Nee, niet echt.' De mannen die om hen heen reden konden hen toch niet verstaan, dus het maakt niet uit wat hij zei. Daarbij wist zijn broer hoe hij over de Storm's dacht. 'Maar we moeten ze te vriend houden, dat weet ik. Leo is een machtige man en ik mag hem wel, enkel is dat niet wederzijds. Tenminste niet sinds ik... nou ja, je weet wel sinds wanneer.'

Gregoire grijnsde terug, maar wel met een bittere ondertoon erin. Hij en David dachten te gemakkelijk over de Storms... Wie weet wat ze allemaal konden uithalen deze week. 'Ach, David, ze kunnen niet voor altijd boos op je blijven? Slijm gewoon een beetje, speel de perfecte ex-schoonzoon en drink wat met Leo.' Families als vijand hebben was erg riskant en gevaarlijk. 'En alsjeblieft David, doe deze week geen stomme dingen.' Hij keek zijn broer met een doordringende blik aan. 'En je gaat Iwone deze week weer zien... Al op voorbereid?'

'Ik weet het, maar ik heb hun kans verpest. Hun dochter zou koningin worden van Tarth, en nu is ze niets meer. Ik denk niet dat ze me dat zo snel gaan vergeven. Maar je hebt gelijk,' Ze konden niet voor eeuwig boos blijven, toch? 'Ik ga niets stoms doen Gregoire, ik heb geen eens tijd om iets stoms te doen.' Al die dingen die hij moest regelen, hij werd er af en toe gek van. Koning zijn was niet het ideaal beeld zoals iedereen het voor zich had: hij zat de helft van de tijd in zijn kamer, brieven te lezen en te beantwoorden. Dingen regelen en ga zo maar door. 'Herinner me er alsjeblieft niet aan Greg, serieus.' Hij zou Iwone zoveel mogelijk proberen te vermijden deze week.

'Ja, oké, dat is natuurlijk niet niets. Maar wie weet, misschien zijn ze al wat bijgekomen van de schrik. Je bent de zoon van William, Leo zal vast niet lang boos op je blijven. Leg gewoon uit wat er is gebeurd, wat je argumenten waren om de relatie te verbreken, en dan zullen ze het vast begrijpen.' Gregoire moest lachen en sloeg zijn broer opnieuw op zijn schouder. 'Het leven van een koning is maar zwaar, broer,' grinnikte hij en trok daarna een wenkbrauw op. 'En, wie weet, misschien vind je hier wel een nieuwe koningin. Eens kijken hoe lang je het met de volgende uit houdt.'

'Hou toch op met die stomme grapjes van je.' merkte David geïrriteerd op en keek hem aan. 'Het is allemaal één grote grap voor jou hè? Goh, eens kijken hoe lang ik het met deze vrouw uit hou. Dat jij nou al een jaar lang ligt te naaien met een van je soldaten kan ik ook niet helpen.' snauwde hij, maar realiseerde zich al gauw wat hij har gezegd. Hij sloot zijn ogen, geïrriteerd door zijn eigen domme opmerking, en keek hem aan.

Gregoire hield abrupt zijn mond, toen David vertelde dat hij wist over Morena, en keek hem met een geschrokken blik aan. Toch wendde hij al snel zijn blik af en reed rustig verder, nog steeds naast David. 'Het was gewoon maar een grap, David. Je hebt het niet lang uitgehouden met Iwone, dat is een feit, en de volgende zal je ook snel vervelen. Jij moet eens stoppen met je stomme grappen en om je heen kijken wat je aan richt. Door jou is de Storm familie nu kwaad!'

David keek Gregoire aan. 'Ik zou maar opletten als ik jou was. Ik neem aan dat je Morena niet in gevaar wilt brengen.' zei hij met één opgetrokken wenkbrauw. 'Het land staat nog steeds rechtovereind het gaat goed met de mensen, dus zoveel slechte dingen richt ik niet aan, en ja de Storm's zijn kwaad, maar de relatie met de Rabbion's is enkel en alleen maar verbeterd. Doe niet alsof je van alles af weet Gregoire,'

Gregoire stopte abrupt met rijden en keek zijn broer ongelovig aan. 'Jij moet niet doen alsof je alles weet, David! Je bent misschien de koning, maar je bent geen haar beter dan mij, geen haar beter dan je bewakers en al helemaal niet beter dan enig inwoner van dit land. Dus durf mij niet te bedreigen!' Kwaad balde hij zijn vuisten. 'Morena heeft hier niets mee te maken, David. Laat haar hier buiten. Ze is onschuldig.'

'In jou ogen is iedereen onschuldig. Zeker de vrouwen met wie je naait. Maar goed, ik zeg al niets meer. Je zult vanzelf wel merken wat er gebeurd als je niet oplet.' verzekerde hij zijn broer en reed door. In de verte was de stad al te zien, wat betekende dat ze vandaag nog aan zouden komen. Gregoire was zijn familie, dat was zeker zo, maar dat betekende niet dat hij hem nu ineens de les moest gaan wijzen, dat was hij meer dan zat.

'De vrouwen die ik naai? Oh, alsjeblieft David, ik ben niet zoals jij. Ik geef om Morena, ik geef om elke vrouw waar ik ooit iets mee ben begonnen. Integenstelling tot jou, David, heb je ooit de moeite genomen om je bastaarden te tellen? Ik geloof dat je daar niet eens genoeg tenen en vingers voor hebt!' riep hij David kwaad na en keerde toen om, om opgefokt naar de achterkant van de stoet te rijden.

'Oh kom op Gregoire, je denkt echt dat ik heel vrouwelijk Tarth al in mijn bed heb gehad, niet waar?' vroeg hij lachend en stak zijn hand op zodat de stoet halt hield. 'Ik zou maar opletten als ik jou was. Mijn geduld met jou is bijna op en je weet hoe ik ben. Ik ken geen genade Gregoire, zelfs voor jou niet.' Zijn broer mocht dan wel denken dat hij heel wat was, maar hij stelde niets voor. De enige reden waarom hij zijn titels nog had, was omdat David geen betere man had om als Admiraal te dienen.

Het was gewoon zielig dat David nu zijn begeertes naar vrouwen zat te ontkennen. Hij draaide altijd alles om, zodat het voor hem beter uit kwam. Gregoire had al geen zin meer om te reageren, vooral niet toen alle gezichten naar hun gedraaid waren. Hij probeerde Morena in de menigte te vinden, maar ze reed waarschijnlijk ergens voorop. 'Wat wil je doen? Ook mijn relatie kapot maken?' zei hij zacht en keek David met een wanhopige blik aan.

'Niet enkel dat Gregoire, je weet dat ik je kan strippen van je titels, toch? Er zullen genoeg anderen zijn de dezelfde kwaliteiten bezitten en jou baan prima kunnen overnemen.' zei hij met een glimlach op zijn gezicht en gebaarde dat iedereen weer door kon rijden. 'Zoals ik al zei, let op je woorden. 'Dat wicht kan je hebben, denk je dat zij me werkelijk interesseert?'

Gregoire keek hem met een emotieloze blik aan. 'Dat zou pas echt een koninklijke daad zijn, David. Ga zo door. Doe het vooral bij elke persoon die kritiek op je heeft, omdat ze je willen helpen.' In plaats van naar de achterkant rijden van de stoet, reed hij naar de voorkant, in de hoop om Morena te vinden. Maar vooral om zo ver mogelijk van David verwijderd te zijn. Hij zou ook nooit veranderen, wat er ook zou gebeuren. Het land verdiende niet zo'n koning.

Morena reed vooraan de stoet, zich niet bewust wat er allemaal aan de hand was. Gregoire had ze nog niet gezien, omdat hij natuurlijk bij de rest van de koninklijke familie moest rijden en aangezien zij niet aangewezen was om hen te begeleiden, reed ze ergens anders. Plots moesten ze stoppen, waarom wist ze zelf ook niet, dus reed ze naar de zijkant van het pad en liet ze haar paard uit het kleine beekje drinken.

Het duurde een tijdje voordat Gregoire eindelijk de voorkant van de stoet had bereikt. En daar was Morena nergens te bekennen. Pas toen een van zijn goede vrienden wees naar een beekje naast de stoet, zag hij haar staan. Snel reed hij naar haar toe en stopte naast haar. 'Ik moet je iets vertellen. Onder vier ogen.' Zonder verdere uitleg reed hij verder van de stoet vandaan en wachtte ongeduldig op de komst van Morena.

Morena keek verbaast op toen Gregoire haastig naar haar toe kwam rijden, en vervolgens weer wegreed. Ze wachtte tot haar hengst er ook klaar voor leek te zijn en reed achter Gregoire aan. 'Wat is er aan de hand?' vroeg ze verbaast en ging naast hem rijden. 'Is er iets gebeurd?' Hij zag er verontrust uit.

Een opgeluchte zucht kwam uit zijn mond, toen hij aan zag komen rijden, en ernstig knikte hij. 'David weet het. Over ons.' Hij stapte van zijn paard af en gleed met zijn handen bezorgd door zijn haren. 'Hoe heeft dat kunnen gebeuren? Heeft iemand ons verlinkt of... We hebben zo voorzichtig gedaan, Morena!' Bezorgd beet hij op zijn onderlip en zakte neer op de grond. 'Ik kreeg ruzie met hem. Hij bedreigde me met van alles en nog wat.'

'David is de koning, er zijn genoeg mannen in zijn dienst die hem die informatie willen geven in ruil voor iets extra's. Natuurlijk hebben we voorzichtig gedaan, maar er zullen altijd mensen zijn die iets opvallen.' Dat David erachter was gekomen choqueerde haar nog niet eens zo erg. Wat hij daarna zei echter wel. 'Hij heeft je bedreigd? Hoezo dat? Waar kregen jullie ruzie over?'

Hij was verbaasd over Morena's onverschilligheid, alsof zij het allang al had aan zien komen. Met een zucht stond hij op en hielp haar om van haar paard af te stappen. 'Ach, je weet wel, over dezelfde dingen waar we altijd ruzie over hebben. Hij dreigde al mijn titels af te pakken.' Zacht drukte hij een kus op haar wang en wreef met zijn hand over haar rug. 'Maar dat zal hij vast nooit doen... Denk ik. Hoop ik.'

Morena keek hem aan. 'Vast niet.' verzekerde ze hem en liet haar hand in die van hem glijden. Aan haar andere hand leidde ze haar paard mee en keek hem kort aan. 'Maak je niet al te veel zorgen om David. Hij blijft natuurlijk de koning, maar hij blijft ook je broer... probeer hem niet al te boos te maken.' Het was moeilijk voor Gregoire om niet tegen zijn broer in te gaan, dat wist ze, maar dat zou alles zoveel makkelijker maken.