De bibliotheek

'Ik rij veel paard,' zei hij met een kleine glimlach, 'maar verder hou ik vooral van de tijden dat mijn familie me níet stoort.' lachte hij. 'Ik ben vaak buiten te vinden, kijken wat daar op mijn pad komt.' Hij had niet erg veel hobby's. Hij vond het leuk om te zien van de natuur allemaal te bieden had en het liefste deed hij dat samen met zijn paard. Het was een prachtige, spierwitte merrie.

'U rijdt graag?' vroeg Agathe om bevestiging en glimlachte daarbij. 'Bent u hier al gaan rijden? Als u buiten de stad gaat, vindt u er prachtige natuur.' Agathe verkende graag de bossen rondom Evenfall. Samen met haar dienstmeisjes ging ze vaak op pad om vervolgens ergens een picknick te houden en pas uren later terug te gaan naar het paleis. Het was altijd een hele verademing. In de winter voelde ze zich dan ook altijd opgesloten als ze niet naar buiten kon en mocht. 'Als u wilt, kan ik u wel eens langs één van de mooie routes leiden.'

Edmund glimlachte en schudde zijn hoofd. 'Ik heb er nog geen tijd voor gehad, maar het lijkt me hier heerlijk. Het uitzicht vanuit mijn vertrekken laten een hoop prachtige natuur zien.' Hij zou hier dolgraag een keer uit rijden gaan. 'Zou u dat willen doen?' vroeg hij enthousiast en glimlachte. 'Het zou me een eer zijn.'

'Het uitzicht is adembenemend, vooral vanaf de torens.' Agathe glimlachte instemmend en knikte toen. 'Natuurlijk, heel graag zelfs. Ik zou u graag mijn achtertuin willen laten zien.' zei ze met een speels lachje. 'Heeft u nog tijd voor de bruiloft? Want ik neem aan dat uw famile meteen naar de parade vertrekt.' Vragend keek ze hem aan.

Edmund knikte. 'Mijn familie en ik vertrekken vrij direct inderdaad. Mijn familie heeft het niet zo op het Westen, in tegenstelling tot ikzelf. Ik vind het hier prachtig.' Hij snapte echt niet waarom zijn familie zo'n hekel had aan het Westen. Waarschijnlijk was het te net voor hen, er waren teveel regels. 'Ik heb een aantal middagen vrij. Ik zou me vereerd voelen om u dan te vergezellen op een tocht.'

'Niemand houdt u tegen om nog eens terug te komen.' Agathe keek hem met een glimlach aan en knikte toen. 'Dan nodig ik u bij deze uit om eens met me te gaan rijden. Ik word niet vaak vergezeld, behalve door mijn broer of verplichte bewaking, dus het is me een genoegen.' Agathe kwam overeind om het dikke boek terug te zetten en met haar hand langs een andere plank te gaan. 'Komt morgenmiddag bij u uit?' Ze dacht dat ze dan niets te doen had.

Edmund lachte even. 'Daar heeft u inderdaad helemaal gelijk in.' zei hij met een glimlach en legde ook het boek dat hij in zijn handen had terug. 'Morgenmiddag is prima voor mij,' Hij had toch niet veel te doen. Iedereen was de bruiloft aan het plannen, dus ze lette er vast niet op als hij een middag weg zou zijn.