Anthony's werkkamer

'Natuurlijk wil ik meegaan met je.' antwoordde hij op haar vraag en trok haar dichter tegen zich aan. Het verbaasde hem niets dat ze nog niet was gegaan en het voelde goed dat ze hem meevroeg. 'Weet je al wanneer jullie haar gaan begraven?' Het zou vast niet lang meer duren, iedereen wilde zijn of haar overledene rust geven.

'Dankje.' Constance kon het hopelijk nu wel aan om die ruimte te betreden. Die ochtend was ze er langs gelopen, maar had ze het niet op kunnen brengen om naar binnen te gaan. Vooral niet toen ze Adelaide Mattiries naar binnen had zien gaan. 'Ik denk over enkele dagen.' Het lichaam van haar moeder zou er niet lang meer uit zien zoals ze het kende. Daarom was het ook van belang dat ze nu nog ging. Ze moest die stap nemen. Afwezig dronk ze van haar wijn. 'Straks zoek ik vader op. Hij zal nu wel meer weten.'

Anthony drukte een kus op haar kruin en streek door haar blonde haren heen. 'We gaan wanneer jij er klaar voor bent, oké?' Hij hoopte dat hij er nog was als vrouwe Rabbion begraven werd. Hij zou misschien niet naast Constance kunnen staan tijdens de ceremonie, maar hij zou haar naderhand kunnen opvangen. Hij wilde niet dat ze alleen in haar verdriet zou zitten, al wist hij dat ze zichzelf goed kon redden. Maar toch, een verlies als dit was niet makkelijk, het was haast zelfs onmogelijk om te verwerken en ze maakte het zichzelf enkel moeilijker als ze het allemaal in haar eentje probeerde te doen.

Constance knikte en kwam overeind toen ze haar glas wijn leeg gedronken had. 'Ik ga nu vader opzoeken voor ik het nog langer uitstel.' Ze haalde een hand door haar haar en keek naar Anthony terwijl ze de moed voor haar plan alvast verzamelde. 'Ik zoek je vanavond op om langs moeder te gaan en ik zou het fijn vinden als je dan bij mij sliep.' Constance deelde dit mee zonder om zijn instemming te vragen. Maar eerlijk gezegd wist ze wel dat Anthony dit meer dan oké vond. Ze wist niet hoe lang hij nog zou blijven, maar ze kon maar beter de tijd die ze hier nog hadden volledig benutten. Hiervoor had ze het niet toegestaan, maar nu de eerste stap was gezet, kon ze weer verder. 'Tot vanavond.' Glimlachend drukte ze nog een kus op zijn slaap voor ze zijn werkkamer uit liep.

Anthony reageerde lichtelijk verbaasd op haar woorden. Toch hoefde hij er niet over na te denken om mee in te stemmen met het plan. 'Natuurlijk.' Hij pakte haar hand nog vast voordat ze weg liep, drukte hier een kus op en liet haar gaan. 'Ik zie je vanavond.' Toen ze de deur achter zich had gesloten, ging hij op de fauteuil zitten achter zijn bureau en glimlachte in zichzelf.