De taverne

Ioan zuchtte verveeld bij de reactie van Gwen en keek Eugenides aan. 'Als ze niet zo waardevol was geweest, had ik haar er allang op uitgepleurd,' mopperde hij en rolde de kaarten op. Hij had geen zin meer op het plan te bespreken als die vrouwen er bij waren. Ze waren ook gewoon echt nergens goed voor en dit bewees het weer eens. 'Zullen we beneden wat gaan drinken?' stelde hij zijn vriend voor.

Eugenides hielp Ioan met het opruimen en stopte de kaarten in de koker die er eerder uitzag als een pijlenkoker dan één waarin kaarten voor een aanval in gestopt waren. 'Dat is een goed idee. Ze schijnen hier voortreffelijke drank te hebben. Iets heel anders dan wijn, eindelijk.' Eugenides dronk niets anders dan zomerwijn, brandewijn en wat nog meer sinds hij zich als invloedrijke handelaar had voor gedaan. Hij vond het verschrikkelijk vies, maar het hoorde nou eenmaal.

'Laten we dan maar gaan.' Hij pakte zijn spullen bij elkaar en keek de vrouwen kort even aan. 'Kijk maar even wat jullie doen. Wij zitten in elk geval beneden.' Snel verliet hij de kamer en liep naar beneden, om samen met Eugenides aan een tafeltje te zitten en wat drank te bestellen.

Eugenides pakte zijn eigen spullen eveneens op en slikte moeizaam toen hij zijn ogen op de vrouwen richtten. Ieder vrouwelijk gezicht deed hem denken aan dat van zijn eigen vrouw. Daarom kon hij het maar moeilijk verdragen dat Ioan ze met zo weinig respect behandelde. Hij boog nog beleefd naar ze en volgde Ioan toen de trap af. Beneden nam hij opgelucht tegenover Ioan plaats en glimlachte naar zijn vriend. 'Deze is op mijn kosten. Ik heb al te lang geen drank meer voor je kunnen betalen,' vertelde Eugenides hem.