Sorna

'Wát gaat er rond?' vroeg ze vol verbazing en keek hem hoofdschuddend aan. 'De adel zal het niet leuk vinden nee, maar denk eens aan Ioans ego. Wat denk je dat er daarmee zal gebeuren als híj dit opvangt?' Die zou enkel groter en groter worden, nog groter dan hij al was. 'We weten allebei dat hij niets meer is dan een man die wraak wil, hijzelf denkt echter dat hij meer is dan dat. Laten we dat alsjeblieft niet versterken.' Ze wilde niet weten wat hij zich in zijn hoofd zou halen als hij dacht dat hij écht de hele wereld in zijn handen had.

'Het zijn onzin verhalen, Cateline. Zelfs Ioan kan daar geen groter ego van krijgen. Het zijn sprookjes, fantasie verhalen.' Hij schudde grinnikend zijn hoofd. 'Ze weten zijn echte naam niet eens, dus geven ze hem absurde bijnamen. Ook zijn volgers. Wist je dat ze over een ijskoude blondine spreken?' Hij plaagde Cateline maar een beetje. De gebeurtenis die echt indruk had gemaakt en de dorpen rond ging, zelfs in het buitenland was dat van Gwens executie. De martelares was een beschermengel geworden in de vertelsels. Een talisman van doorzettingsvermogen en hoop.

'Ioan kan overal een groter ego van krijgen...' mompelde ze en zuchtte. Zolang niemand die verhalen serieus nam, kon het geen kwaad. 'Een ijskoude blondine? Ha-ha Jovan, ik lach me rot.' merkte ze sarcastisch op. 'En wat zijn die absurde bijnamen van Ioan dan? Daar ben ik nu wel nieuwsgierig naar geworden.' Ze dronk het laatste beetje bier op en liet zichzelf wat onderuit zakken op de stoel waar ze op zat.